Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Έλλειμμα «συνείδησης» - Tου Mπαμπη Παπαδημηριου

Συνείδηση έχουν όλοι. Κι εκείνοι που ψήφισαν «υπέρ», «κατά», «παρών», ακολουθώντας την κομματική «γραμμή». Και οι αντιρρησίες. Η γνώμη είναι σεβαστή. Η ψήφος των βουλευτών είναι πάντοτε κατά συνείδηση. Βεβαίως, όταν λέμε δεν πρέπει να υπάρχει κομματικός συγκεντρωτισμός σε θέματα συνείδησης, εννοούμε, κατά κύριο λόγο, ζητήματα φιλοσοφικής ή θρησκευτικής πίστης, φυλετικής ή εθνοτικής ταυτότητας και, βεβαίως, σεξουαλικών επιλογών.

Οταν όμως λέμε ότι οι εκπρόσωποι θα πρέπει, πιο συχνά, να αφήνονται να επιλέγουν «κατά συνείδηση», δεν εννοούμε ότι καθείς θα κάνει ό, τι νομίζει σε κεντρικά ζητήματα της τρέχουσας διακυβέρνησης. Η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, όπως οργανώθηκε και με το διακύβευμα που τελικά έθετε, δεν μπορούσε παρά να συνοδευθεί με τήρηση της κομματικής πειθαρχίας.

Εδώ όμως βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα. Στα ελληνικά κόμματα υπάρχει σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα. Δείτε, για παράδειγμα, το Κ.Κ. Μπορεί το κόμμα αυτό να βρίσκεται με το ένα πόδι στη νομιμότητα, συντηρεί όμως μια εσωτερική τάξη συζητώντας τις θέσεις που τελικά αναπτύσσει η γραμματέας του από το βήμα της Βουλής. Το ίδιο συμβαίνει, με πιο χαοτικό τρόπο, στον χώρο των φίλων του κ. Τσίπρα. Γενικότερα, στην αριστερή πλευρά του ημικυκλίου, μέλη, στελέχη και βουλευτές συζητούν και, χωρίς αμφιβολία, συμφωνούν στην εκλογική στάση.

Στην αντίθετη πλευρά του Κοινοβουλίου, η κυρία Μπακογιάννη πλήρωσε το πρώτο βαρύ τίμημα της εμμονής της να δημιουργήσει κόμμα. Τουλάχιστον, όμως, στη «Συμμαχία» πριν καταλήξουν στο απερίγραπτο «παρών» αντάλλαξαν επιχειρήματα. Η πρόεδρος του εν λόγω σχηματισμού, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγο χρόνο, βρέθηκε να υπερασπίζεται άποψη την οποία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ενδομύχως συμμερίζεται.

Στο διπλανό τμήμα, το κόμμα της, όχι και τόσο, Νέας Δημοκρατίας αποφεύγει τις συγκεντρώσεις ενημέρωσης και προβληματισμού των μελών του. Με την εξαίρεση ορισμένων συνετών βουλευτών που συνεχίζουν τη συζήτηση, η ομάδα του κ. Σαμαρά, στην οποία έχουν εμπιστευθεί την παράδοση της φιλελεύθερης παράταξης, αποφεύγει την εσωτερική δημοκρατία. Για το «πέρασμα της γραμμής» επιστρατεύονται φιλικώς διακείμενα τηλεπαράθυρα και αργυρώνητα ιστολόγια.

Τέλος, στο κόμμα της πλειοψηφίας, όπου, από την εποχή του ιδρυτή - φυλάρχου μέχρι την παραδοξότητα που έχει σήμερα εισαγάγει η «ομάδα φίλων του προέδρου», δεν σέβονται την εσωκομματική δημοκρατία, αποφεύγουν επίσης την ανταλλαγή απόψεων. Η παρτίδα διεσώθη μερικώς λόγω του συμβιβασμού με την πλευρά Βενιζέλου. Εχει όμως χαθεί στα μεγάλα συνδικάτα των ΔΕΚΟ, όπου υπάρχει πραγματική ανάγκη μετριασμού των πιο εξτρεμιστικών αντιλήψεων.

Το δημοκρατικό έλλειμμα των κομμάτων καθιστά περισσότερο επιτακτική την καλή λειτουργία της κρατικής διοίκησης, της κυβερνητικής μηχανής και των οργάνων του Κοινοβουλίου. Η χώρα εκτίθεται από την ανικανότητα που επιδεικνύει στη διαχείριση της κρίσης, ακόμη και μετά μια τόσο μεγάλη βοήθεια όπως αυτή που μας έχει παρασχεθεί. Το πολίτευμα στηρίζεται στα κόμματα. Η Ιστορία δεν κάνει λάθος όταν διακρίνει εκείνον που βάζει πλάτη από τον άλλον που καιροσκοπεί. Πάντα κατά «συνείδηση».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Disqus for Alternative Greek Politic Review