Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Ας σταθούμε στα πόδια μας, λοιπόν, Tου Vpower

Τώρα να δούμε τι θα κάνουμε. Οι ηγέτες της Ευρώπης –λοιδορούμενοι εδώ και καιρό από τις αγορές και τον διεθνή Τύπο, διχασμένοι, φοβισμένοι από τις αντιδράσεις των πολιτών τους– υπερέβησαν εαυτούς. Εκαναν ένα βήμα, το οποίο μπορεί να αποτελέσει άλμα στην πορεία προς μια ισχυρότερη ένωση – ίσως μια ομοσπονδιακή Ευρώπη. Ο φόβος της χρεοκοπίας της Ελλάδας και της εξάπλωσης της κρίσης γέννησε την ανάγκη για μια λύση που θα διασφάλιζε τη φερεγγυότητα της Ευρωζώνης και θα επιβεβαίωνε τους Ευρωπαίους πολίτες και τις αγορές ότι η Ε.Ε. είναι αποφασισμένη να πετύχει. Από τη μία, αναγνωρίζεται η πολυπλοκότητα του ελληνικού προβλήματος και υιοθετούνται ριζικά μέτρα για την αντιμετώπιση του χρέους μαζί με την ανάγκη ανάπτυξης της χώρας μας· από την άλλη, ξεκαθαρίζεται ότι η Ελλάδα πρέπει να σταθεί στα πόδια της.

«Η ελληνική κρίση είναι διαφορετική», δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπέι. «Γι’ αυτό ήθελε ειδικά μέτρα». Ο πρόεδρος της Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ξεκαθάρισε ότι η μείωση επιτοκίων και η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους «απαιτούν την πλήρη εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής». Τόνισε ότι «ο πρωθυπουργός Παπανδρέου έδωσε σαφέστατες διαβεβαιώσεις περί αυτού». Μιλώντας για τη συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων στο νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, ο Μπαρόζο προσέθεσε: «Είναι σημαντικό και είμαστε σαφέστατοι σε αυτό, ότι ισχύει μόνο για την Ελλάδα. Η λύση είναι μια εξαίρεση η οποία αποκλείεται να εφαρμοστεί σε άλλους. Είναι μοναδική». Η έκφραση στο πρόσωπο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, αργά την Πέμπτη, έδειχνε πόσο δύσκολη ήταν η ανατροπή της πολιτικής της ΕΚΤ πάνω στο θέμα της συμμετοχής ιδιωτών.

Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: η Ε.Ε. είναι διατεθειμένη να πάρει πρωτόγνωρα μέτρα, να ανατρέψει βασικές αρχές, για να προστατέψει το πιο αδύναμο μέλος της, για το καλό του συνόλου. Το μέλος, όμως, αυτό αποτελεί «εξαίρεση» και αν δεν ανταποκριθεί στις δικές του υποχρεώσεις, η ευθύνη θα είναι δική του. Το αδιέξοδο της Ελλάδας προκάλεσε το μεγάλο δίλημμα για όλους τους Ευρωπαίους: θωρακίζουμε όσα πετύχαμε έως τώρα ή παραδεχόμαστε την ήττα της Ενωσης και κάθε χώρα τραβάει τον δικό της δρόμο; Ευτυχώς για την Ελλάδα, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι πολύ σημαντικό για να χαθεί λόγω της αδυναμίας ενός μέλους. Το ότι οι αρχιτέκτονες του ευρώ δεν προέβλεψαν την ανεκδιήγητη έλλειψη ωριμότητας του ελληνικού πολιτικού κόσμου δεν πρέπει να αποτελέσει μοιραία μαχαιριά για το σπουδαιότερο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό εγχείρημα στην Ιστορία – μιας ένωσης 500 εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι δεσμεύονται μόνο από τη συμφωνία να τηρήσουν κοινές δημοκρατικές και ουμανιστικές αρχές. Δεν είναι σύμπτωση ότι η εξέλιξη της Ε.Ε. συνέπεσε με το μεγαλύτερο διάστημα ειρήνης και ευημερίας που γνώρισε ποτέ η ήπειρος.

Οσο και αν πιέζονται από άμεσες εκλογικές αγωνίες, οι πολιτικοί ηγέτες δεν μπορούν να αγνοήσουν τέτοια ευθύνη. Ετσι, μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, διαφωνίες και αβεβαιότητα, κατέληξαν στην απόφαση της Πέμπτης. Ο χρόνος θα δείξει αν τα μέτρα που πήραν για τη διάσωση της Ελλάδας και του ευρώ είναι αρκετά, αλλά το σίγουρο είναι ότι οι ηγέτες των χωρών του ενιαίου νομίσματος ξεκαθάρισαν τη θέση τους και έκαναν βήματα που θα οδηγήσουν σε ισχυρότερη ένωση. Αποφάσισαν την εξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Στήριξης σε «ευρωπαϊκό ΔΝΤ» που θα δανείζει σε χώρες που έχουν ανάγκη και θα αγοράζει τα χρέη τους. Στηρίζοντας την Ελλάδα, έδειξαν ότι είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν ενωμένοι, και υιοθέτησαν ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη της Ελλάδας. «Θα κινητοποιήσουμε πόρους και θεσμούς της Ε.Ε., όπως την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, με αυτόν τον στόχο, για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας», είπαν.

Η ανακούφιση ότι το χρέος μας μπορεί να γίνει βιώσιμο, η ελπίδα που προσφέρει το «νέο σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα, θα δώσουν τη θέση τους στον γνωστό σκεπτικισμό μας για τις προθέσεις των ξένων και στον φόβο για νέες θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Οσο οι προσπάθειες ανάκαμψης θα προσκρούουν στις ατελείωτες αγκυλώσεις, τις υστερόβουλες αδράνειες και τους κωμικοτραγικούς εγωισμούς των πρωταγωνιστών της δημόσιας ζωής, δεν θα λάμψει η ελπίδα. Μας δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία. Είδαμε πώς σπαταλήθηκε η πρώτη. Η Ευρώπη κράτησε. Και μας κράτησε. Ας σταθούμε στα πόδια μας, λοιπόν!..........

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Disqus for Alternative Greek Politic Review