Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από τότε που άκουσα - αισθάνθηκα - είδα ξαφνικά ότι τη χώρα αυτή βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής - κοινωνικής καταστροφής. Δύο χρόνια από τότε που «πρωτοσυναντήθηκα» με προειδοποιήσεις περί άμεσου κινδύνου χρεοκοπίας και επισημάνσεις ότι «ζούμε σε συνθήκες ενός πρωτόγνωρου πολέμου».
Αυτές τις ημέρες, λοιπόν, ομολογώ ότι σηκώνω τα χέρια ψηλά: Οχι με διάθεση συνθηκολόγησης απέναντι στον όποιο «εχθρό». Αλλά σε ένδειξη απόλυτης αδυναμίας να αντιληφθώ τι πραγματικά συμβαίνει σε τούτο τον τόπο!
Περίπτωση πρώτη: Σε σχετικά κοντινό προς την Αθήνα παραθεριστικό προορισμό, αν κυκλοφούσες βράδυ θα παρατηρούσες κοσμοπλημμύρα! Ούτε λόγος να βρει κάποιος τραπέζι να απολαύσει το δείπνο του ή κάποιο παγωτό ή αναψυκτικό. Ολα τα «μαγαζιά» γεμάτα. Σε ορισμένα, μάλιστα, σχηματίζονταν μικρές ουρές αναμονής... Εικόνα μιας κοινωνίας που κάθε άλλο παρά δείχνει να περνάει περίοδο κρίσης και μάλιστα εξαιρετικά σοβαρής. Οπως ήταν «πριν», έτσι έδειχνε και τώρα.
Περίπτωση δεύτερη: Αφιξη σε έναν από τους πιο αγαπημένους αρχαιολογικούς τόπους. Οι δυσάρεστες εκπλήξεις δεν είναι απούσες, δυστυχώς: Επισκέπτες, Ελληνες, ακούγονται να διαμαρτύρονται διότι δεν βρήκαν κάποιον στις πληροφορίες για να λύσουν μερικές από τις απορίες που είχαν. Το σχετικό «κιόσκι» ήταν δίχως κάποιον μέσα. Το μόνο που μπορούσαν να πάρουν ήταν μια δωρεάν εφημερίδα. Περασμένο τεύχος... Δίπλα, το πωλητήριο κλειστό. Δεν είναι ακόμα «έτοιμο», λένε. Θα ανοίξει «αργότερα, σε καμιά βδομάδα, ίσως»! Ηταν μεσημεράκι της περασμένης Δευτέρας. Αύγουστος μήνας... Κάνεις ότι τα ξεχνάς και περνάς στο εσωτερικό του «ιερού τόπου». Οι πινακίδες με τις πληροφορίες για τον επισκέπτη αναφορικά με τα μνημεία που συναντά είναι σε σχεδόν άθλια κατάσταση. Σε ορισμένες, για να μάθει κάποιος το πού ακριβώς βρίσκεται, θα χρειαζόταν ή ξεναγό ή μάντη!
Περίπτωση τρίτη: Στο επαρχιακό οδικό δίκτυο, η εικόνα είναι τουλάχιστον απαράδεκτη. Στα ξερά αγριόχορτα δεξιά και αριστερά κατά μήκος του δρόμου, σπαρμένες αυτοσχέδιες χωματερές. Παντού μπουκάλια, τενεκεδάκια, χαρτιά πεταμένα, σακούλες. Εικόνες, με άλλα λόγια, που πολλές φορές παρατηρούμε και στις παραλίες μας.
Περίπτωση τέταρτη: Μοιάζει με κανόνα ή «εκτός ορίων σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης» συμπεριφορά των επαγγελματιών στον χώρο του τουρισμού. Οι τιμές απέχουν από το να γίνουν δελεαστικές για τον πελάτη. Και η ποιότητα των υπηρεσιών κάθε άλλο παρά μπορεί να χαρακτηριστεί ως κίνητρο προσέλκυσης για τον τουρίστα, είτε τον Ελληνα είτε τον ξένο.
Κανόνας μου μοιάζουν όλα αυτά, τούτο το παράξενο καλοκαίρι. Ασφαλώς, κάθε κανόνας που... σέβεται τον εαυτό του έχει εξαιρέσεις. Κάποιες κιόλας μπόρεσα να τις διακρίνω, «μάχες» να δίνουν με όψη κούρασης και απελπισίας. Δεν είμαι, ωστόσο, σε θέση να ξέρω αν οι εξαιρέσεις αυτές στην Ελλάδα είναι λίγες ή αν απλά δεν έχουν την δύναμη και το κουράγιο να αλλάξουν τα πράγματα. Θύματα και αυτές του πολέμου που από καιρό έχουν εξαπολύσει σε τούτο τον τόπο οι θεές Αρπαχτή, Αδιαφορία, μαζί με τον δίδυμο αδερφό τους τον Ωχαδερφισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου