Οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας που φιλοδοξούν να πραγματοποιήσουν την αναγκαία για τη χώρα μας «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» πιστεύω ότι ξεχνούν να «διαβουλευθούν» με τη σωστή ομάδα των ενδιαφερομένων για την επιτυχία αυτής της μεταρρύθμισης. Την ομάδα αυτή αποτελούν οι γονείς: οι γονείς των υποψηφίων, οι γονείς των φοιτητών, οι γονείς των πτυχιούχων των ελληνικών ΑΕΙ. Οι γονείς ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει προετοιμασία για την εισαγωγή στη δημόσια και «δωρεάν» ανώτατη παιδεία. Οι γονείς ξέρουν τι σημαίνουν «δημοκρατικές διαδικασίες και αποφάσεις της γενικής συνέλευσης» κατά τη διάρκεια των ετών που φοιτούν τα παιδιά τους στα συνήθως κλειστά πανεπιστήμια. Οι γονείς, τέλος, γνωρίζουν την αξία του πτυχίου των ελληνικών ΑΕΙ όταν τα παιδιά τους ψάχνουν για δουλειά.
Οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες ζητούν συνήθως τη συναίνεση από πρυτάνεις και καθηγητές των ΑΕΙ, από τα πολιτικά κόμματα και τους οργανωμένους σε αυτά φοιτητές. Ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος πρύτανης ή καθηγητής ΑΕΙ γιατί να θέλει να αλλάξει η σημερινή «ακαδημαϊκή ασυλία» και να νομιμοποιηθεί η αξιολόγησή του από τους φοιτητές; Στην Αμερική το άγχος των καθηγητών είναι εάν θα αξιολογηθούν θετικά από τους φοιτητές τους, γιατί αλλιώς χάνουν τη δουλειά τους. Τα πολιτικά κόμματα και οι οργανωμένοι σε αυτά φοιτητές με τη σημερινή νομολογία ελέγχουν την εκλογή του πρύτανη και τις υπόλοιπες διαδικασίες στο πανεπιστήμιο. Οι πιο «φανατικοί» φοιτητές βάζουν τις καλύτερες βάσεις για την πολιτική τους εξέλιξη, ενώ συγχρόνως περνούν τα έτη και παίρνουν πτυχίο χωρίς ιδιαίτερες ανησυχίες. Γιατί όλες αυτές οι ομάδες να θέλουν να αλλάξει το σημερινό status quo;
Αυτοί που πραγματικά υποφέρουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εμπειρία των παιδιών τους με τα ελληνικά ΑΕΙ είναι οι γονείς τους. Μήπως εκεί πρέπει να απευθύνονται οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες για τις αλλαγές που φιλοδοξούν να επιβάλουν στα ΑΕΙ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου