Για όλα τα πράγματα στη ζωή υπάρχει ο δρόμος του καλού και ο δρόμος της κακίας ! Έτσι και για την κοινωνική πολιτική... υπάρχει ο δρόμος του καλού που το Κράτος κάνει κοινωνική πολιτική και χρησιμοποιεί τη δική του τσέπη , ( π.χ. κοινωνικά βοηθήματα και επιδόματα ) και ο δρόμος της κακίας όπου το Κράτος αποφασίζει ότι εσύ πρέπει να πληρώσεις από την τσέπη σου το γεγονός ότι κάποιος είναι μέλος πολύτεκνης οικογένειας, η πάσχει από κάποια ασθένεια κ.λ.π.
Το Ελληνικό Κράτος όπως αποδεδειγμένα κατέχει τα σκήπτρα του κακού σε πλείστα θέματα, ( διαφθορά, αναξιοκρατία, γραφειοκρατία, πολυνομία που έχει αποτέλεσμα την ανομία, έλεγχος της Δικαιοσύνης, κλοπή και μίζες παντού) έτσι και στο θέμα της κοινωνικής πολιτικής είναι πρωτοπόρο παγκοσμίως στην τάση του να ζητά να κάνει κοινωνική πολιτική αδικώντας άλλους πολίτες του , με σκοπό φυσικά να μην επωμισθεί το βάρος το ίδιο.
Πρόσφατα διάβασα μια διαμαρτυρία ενός συμπολίτη μας που διαμαρτύρονταν γιατί παρά το γεγονός ότι υπήρξε θύμα σοβαρού τροχαίου δυστυχήματος, και ενώ έγραψε στις Πανελλήνιες 15,500 μόρια παρόλα αυτά δεν θα εισαχθεί στη σχολή της επιλογής του ενώ άλλος πολύτεκνος θα εισαχθεί με 13,300 και φυσικά λυπήθηκα για την αδικία που βιώνει αυτός ο νέος.
Φυσικά δεν φταίει για την αδικία αυτή ο νέος που επωφελήθηκε από την τάση του Ελληνικού Κράτους να ασκεί κοινωνική πολιτική χρεώνοντας το λογαριασμό στους λιγότερο προνομιούχους πολίτες του.
Το ίδιο συνέβαινε στο Στρατό θυμάμαι, εμείς έπρεπε να κάνουμε περισσότερα νούμερα από όσα προέβλεπαν οι ίδιοι οι κανονισμοί του Στρατεύματος , επειδή το Ελληνικό Κράτος αποφάσισε ότι μπορούσα να ζήσω 3 μήνες χωρίς έξοδο , προκειμένου κάποιοι από τους 300 απατεώνες να φανούν κοινωνικά ευαίσθητοι και να προσθέσουν ψηφαλάκια στο σακουλάκι της ξεδιαντροπιάς τους.
Το ίδιο συμβαίνει στις προσλήψεις στο Δημόσιο, και σχεδόν οποτεδήποτε το Κράτος επιλέγει!
Κάποια στιγμή το Κράτος μας πρέπει να αποφασίσει οτι θα μας αντιμετωπίζει όλους το ίδιο, και όπου θεωρεί πως κάποια ομάδα χρειάζεται υποστήριξη, τότε θα πρέπει αποκλειστικά να χρησιμοποιεί τους δικούς τους πόρους και όχι την τσέπη των λιγότερο προνομιούχων πολιτών του.
Αυτό βέβαια είναι το επιμερισμένο πρόβλημα του Κράτους που γενικά και σε κάθε θέμα είναι απατεώνας. Δεν είναι τυχαίο που οι αγορές, η Ε.Ε. και σύσσωμα τα Κράτη του πλανήτη συμπεριφέρονται περίπου σαν να είμαστε ασύντακτο Κράτος. Γενικά έχουμε ένα απο τα πλέον αναξιόπιστα Κράτη του πλανήτη , και το θέμα των κοινωνικών παροχών είναι απλά μια έκφανση του γενικότερου προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου