Ο Ελληνικός Λαός, πολλές φορές στη νεώτερη του Ιστορία, οδηγήθηκε από Χίμαιρες, εκβιάστηκε από ψευτοδιλήμματα, πλανήθηκε από απατηλές και παράλογες υποσχέσεις.
Αυτό συμβαίνει περισσότερο έντονα και με συχνότητα σχεδόν καθημερινή τα τελευταία 2 χρόνια από την παρούσα Κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί ματαίως φυσικά να χωρέσει 2 καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Τα καρπούζια φυσικά αυτά είναι οι απαιτήσεις των δανειστών μας από τη μια, και οι απαιτήσεις του κομματικοποιημένου Κράτους που αποτελεί και την εκλογική της βάση.
Διαβάζοντας πρόσφατα τα απομνημονεύματα του Τσόρτσιλ, με πολύ ενδιαφέρον εντόπισα ένα ανάλογο παράδειγμα από την Βρεταννική πολιτική Ιστορία, όπου ο μεγάλος αυτός πολιτικός λέει χαρακτηριστικά για τον προκάτοχό του, Νέβιλ Τσάμπερλεν ότι υπογράφοντας την συμφωνία του Μονάχου (1938), προσπάθησε να καταφέρει και να κατευνάσει τον Χίτλερ και να εμφανισθεί ως ειρηνοποιός Πρωθυπουργός στην εκλογική του βάση, και παραδέχθηκε ουσιαστικά και εντελώς ανόητα, ότι προτιμά να χάσει ένα πόλεμο, παρά να χάσει μια εκλογική μάχη.
Φοβάμαι ότι και στη Χώρα μας σήμερα υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που κινούνται με εφαλτήριο την ίδια ανοησία. Προτιμούν δηλαδή να χρεοκοπήσει η Χώρα, να απεμποληθεί το μέλλον των νέων, να χαθεί κάθε προοπτική με σκοπό αποκλειστικό τους, να γίνουν λαοφιλείς.
Οι δυνάμεις αυτές δεν παραδέχονται φυσικά ότι τόσο προδοτικά και συνάμα ανόητα σκέπτονται, κι όταν τους ζητά κανείς την εικόνα της εφαρμογής των προτάσεών τους, απαντούν με θολά παραδείγματα, με απροσδιοριστίες, με ασαφή επιχειρήματα, που σκοπό τους δεν έχουν να αποδείξουν την εφαρμοσιμότητα των προτάσεών τους αλλά το ότι δήθεν αγωνίζονται για το κοινό καλό.
Τα παραδείγματα χιλιάδες και όσοι ασχολείστε με το διαδίκτυο πιστεύω ότι αντιλαμβάνεστε απόλυτα ότι αν ο σκοπός μου δεν ήταν η αληθινή αποτύπωση της πραγματικότητας (όπως εγώ την καταλαβαίνω) αλλά απλώς το να πω στον συμπολίτη μου αυτά που θέλει να ακούει, θα ανήκα κι εγώ στο πολυπληθές στρατόπεδο των τσαρλατάνων, συνομοσιολόγων - χρεοκοπολόγων που βρίθουν παντού στις μέρες μας.
Η χρεοκοπία δεν είναι λύση για την Χώρα μας για 2 λόγους:
1) Γιατί δεν είμαστε ικανοί να ισοσκελίσουμε τους προϋπολογισμούς μας ( δηλαδή αφου ποτέ μεχρι τώρα ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΤΕ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΣ ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΕΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΙΚΑΝΟΥΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΛΙΣ ΜΕΡΑ? )
Απλούστερα διατυπωμένο θα μπορούσα να το πω ως εξής: Αν σήμερα καταφέρναμε να έχουμε ένα Κράτος που είναι ικανό από τις εισπράξεις του να πληρώσει όλες τις ανάγκες του (εκτός των δανειακών του υποχρεώσεων) δεν θα υπήρχε κρίση. Γιατί μια χρεοκοπία πρέπει να πιστεύω ότι ως δια μαγείας θα κάνει το Κράτος ικανό να πετύχει στόχους που δεν κατάφερε να πετύχει ποτέ του μέχρι τώρα?
2) Γιατί δεν έχουμε ως Λαός τη συλλογικότητα, την παιδεία, την αγάπη για την Πατρίδα που απαιτούνται ώστε για πολλά χρόνια να αντέξουμε εκτός του Παγκόσμιου Τραπεζικού Συστήματος, εκτός του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, εκτός της Ε.Ε.
Δηλαδή στην πράξη χρεοκοπία δεν σημαίνει ούτε να γυρίσουμε οικονομικά στο '80 ούτε στο '60 αλλά στο '40. Βλέπετε τις δεκαετίες του '60 & '80 δεν είχαμε πιστοληπτική ικανότητα μηδέν.....
Το 1942 το νόμισμα που τύπωνε το Κράτος, δεν είχε καμιά απολύτως αξία, γιατί απλούστατα δεν αντιπροσώπευε καμιά αληθινή και υπαρκτή αξία. Αυτή θα είναι και η Νέα Δραχμή και αυτή την αξία θα 'χει. Δηλαδή για αρκετά χρόνια μετά την κήρυξη της χρεοκοπίας ουσιαστικά θα τυπώνουμε νόμισμα ανύπαρκτης αξίας, που δεν θα είναι παρα αέρας κοπανιστός, αφού ούτε εντός της Χώρας μας δεν θα την αποδεχόμαστε.
Στην πράξη βέβαια κάθε μπακάλης, κάθε μανάβης, κάθε έμπορος γενικότερα θα έχει (στο υποθετικό σενάριο της μονομερούς διαγραφής του Ελληνικού Χρέους) 2 καταστήματα. Το ένα θα είναι το κατάστημα δραχμής που θα είναι η βιτρίνα και θα περιέχει μόνο το 10% των εμπορευμάτων του, το κρυφό θα περιέχει τη μάζα των υπολοίπων που θα είναι το ευρώ-κατάστημα στο οποίο θα πουλάει μόνο σε €. Δηλαδή στα μεγάλα αστικά κέντρα θα τρώνε μόνο όσοι φορούν στολή, (αφού θα αγοράζουν σε δραχμές, μιας κι ο έμπορος θα φοβάται αυτούς να μην τους δώσει) κι ο κοσμάκης μόνο που θα μπορεί να πληρώνει σε € που είχε φυλαγμένα στο σεντούκι, (και πιστέψτε με υπάρχουν πολλοί που από τώρα τα φυλάνε) . Στα χέρια δηλαδή του απλού Λαού το νέο νόμισμα δεν θα έχει καμιά αξία λόγω κερδοσκοπίας και μαυραγοριτών.
Αυτά τα φαινόμενα έζησε η Αργεντινή, που δεν άλλαξε νόμισμα, και δεν υπήρχε τόσο πολύ συνάλλαγμα στα σπίτια των πολιτών της, σκεφτείτε πόσο ευκολότερα θα αναπτυχθούν εδώ. Μόνο ο χρυσός και το € θα περνάνε αν κόψουμε νέο νόμισμα, κι όσοι ποντάρετε στην εξάλειψη του φαινομένου, από την Αστυνομία, δεν έχετε παρά να θυμηθείτε πόσο έντεχνα η Ελληνική Αστυνομία προσποιούνταν ότι δεν υπάρχει παράνομος τζόγος, σε μια Ελλάδα που είχε φρουτάκια, μέχρι και στα κομμωτήρια.
Με πιο απλά λόγια, δεν μπορούμε μέσω χρεοκοπίας να σωθούμε, γιατί δεν έχουμε ούτε την αποφασιστικότητα, ούτε την παιδεία, ούτε την συλλογικότητα που θα απαιτούσε μια τόσο δραστική και εξόχως αποτελεσματική λύση.
περισσότερα - στο -----> http://greekreview.blogspot.com/2011/09/vpower_28.html
2 σχόλια:
Μερικές παρατηρήσεις
1) Τα τελευταια 10 χρονια τα εσοδα υστερουνται των εξοδων περιπου 2,5 δισ το ετος (χωρις τα εξοδα για πληρωμες τοκων και δανειων). Μια η αλλη δηλαδή και αρκετα καλυτερα απο πολες ευρωπαϊκες χωρες.
2) Για την ελατωματικότητα του DNA μας δεν υπάρχει ακόμα αξιόλογος και επιστημονικός τρόπος μέτρησης.
3) Με ισισκελισμένους προϋπολογισμούς και μια σχετικά καλύτερη διαχείριση (οχι λαμογια και κουμπαροι δηλαδη) της παραγωγής, του φυσικού πλούτου και των προσφερόμενων υπηρεσιών δεν χρειάζεσαι να ξαναδανιστεις απο πουθενα, εκτος και αν θελεις να μπλεξεις το νόμισμά σου στα γνωστά κερδοσκοπικά παιχνίδια των αγορών.
Οι σκανδηναβικές χώρες το χειρίζονται αρκετα καλά αυτο το θέμα.
4) Η Αργεντινή έπαθε το ίδιο επειδή μπλέχτηκε στο ιδιο νομισματικό παιχνίδι συνδέοντας για μια δεκετια το νόμισμά της και την οικονομία της με το δολάριο όπως εμεις την οικονομία μας με το ευτώ. Στη δεκαετία η πτώχευση ήταν η σίγουρη κατάληξη αφού έχει επιβεβαιωθεί και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις.
5) Κοιτάζοντας οποιο χαρτονόμισμα του ευρώ θέλεις θα διαπιστώσεις ότι είναι το πλέον χώρις αντίκρυσμα νόμισμα που βγήκε ποτέ. Σε αντίθεση με τη δραχμή που η ΤτΕ εγγυούταν το αντίκρυσμα "επί τη εμφανίσει" (και μάλιστα με την υπογραφή του εκάστοτε διοικητή τυπωμένη επάνω). Οταν το ευρω καταρεύσει δηλαδή, άντε να δούμε από που θα ζητήσεις τα λεφτα σου.
Εν κατακλείδι από μόνο του η διαγραφή χρέους και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν θα λύσει τα προβλήματα, χωρίς αυτή την προϋπόθεση όμως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για κάτι καλύτερο. Είναι πως σου αρέσει να το βλέπεις. Άλλος θέλει να βουλιάζει σε βούρκο και άλλος να το ρισκάρει σε γαλανά νερά.
ουσιαστικά δεν διαφωνούμε περι του μεγάλου κινδύνου μιας χρεοκοπίας, κι εγώ εξάλλου παραδέχομαι οτι αν με σοβαρότητα η Κυβέρνηση ελέγξει την κατάστασει και εξαφανίσει τον μαυραγοριτισμό, την διαφυγή συναλλάγματος κ.λ.π. τότε σίγουρα η χρεοκοπία θα αποδειχθεί εφαλτήριο ανάπτυξης. Απλά εσυ θεωρείς μάλλον τους Έλληνες πιο συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο λαό απο μένα.....
Δημοσίευση σχολίου