Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Γιατί δεν πρέπει να γίνουν εκλογές - Της Ναντιας Ι. Γιαννακοπουλου

Από πολλές πλευρές, ακόμα και από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, διατυπώνεται η άποψη ότι πρέπει η χώρα να προχωρήσει σε εκλογές. Ως κύρια επιχειρήματα προβάλλονται: α) η ανάγκη η (όποια) κυβέρνηση να έχει νωπή πολιτική νομιμοποίηση, ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει τα δύσκολα μέτρα που απαιτούνται, β) οι πολίτες να εκφραστούν μέσα από συντεταγμένες διαδικασίες, γεγονός που θα οδηγήσει και σε κοινωνική εκτόνωση. Επιπροσθέτως, πολλοί υποστηρίζουν ότι αν δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση –όπως πολλές δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν– θα οδηγηθούμε σε συνεργασίες ώστε να υπάρξει επιμερισμός του πολιτικού κόστους και πιο εύκολη υλοποίηση των αναγκαίων μέτρων.

Ολα αυτά ακούγονται εύλογα. Ομως, υπάρχουν και ισχυρά αντεπιχειρήματα, που δείχνουν ότι οι εκλογές, σε αυτή τη συγκυρία, θα ήταν ένα μεγάλο ρίσκο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Πρώτον, οι πιέσεις που δέχεται η ελληνική οικονομία είναι τρομακτικές. Σε διεθνές επίπεδο, τα σενάρια που μας αφορούν είναι πάνω στο τραπέζι και θα αναπροσαρμόζονται για αρκετούς ακόμα μήνες. Στο εσωτερικό, τα ζητήματα που έχουν δρομολογηθεί για το αμέσως επόμενο διάστημα, είναι πολλά και κρίσιμα. Από τους προϋπολογισμούς του 2011 και του 2012, έως τις αποκρατικοποιήσεις και την εργασιακή εφεδρεία. Αν η εκλογολογία αρκεί για να παγώσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις, ας φανταστούμε πόσο θα απονευρώσουν τη χώρα οι πραγματικές εκλογές!

Δεύτερον, οι εκλογές συνήθως συνοδεύονται από υποσχέσεις, συχνά λαϊκίστικες και δημαγωγικές. Στη δημιουργία αυτού του κακού ιστορικού προηγούμενου, κανένα κόμμα δεν είναι αναμάρτητο. Αλλά κάποια μοιάζουν και να μην έχουν διδαχθεί τίποτα, ούτε καν από τα λάθη των άλλων...
Η Ν.Δ., π.χ., η οποία υπόσχεται μηδενισμό του ελλείμματος μειώνοντας φόρους και εξαγγέλλοντας μικρότερες (!) περικοπές δαπανών από ό,τι υλοποιεί η κυβέρνηση, που μιλάει για «άμεση αποκατάσταση των μισθών και συντάξεων» και «μαγικές» επαναδιαπραγματεύσεις, φαντάζεστε τι άλλο έχει να υποσχεθεί σε μια προεκλογική περίοδο;

Οσοι λένε ότι η σημερινή κυβέρνηση πληρώνει το «λεφτά υπάρχουν» του 2009, πώς είναι σίγουροι ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές δεν θα είναι ξανά δέσμια των προεκλογικών υπερβολών της; Και τελικά τι χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή;

Μια κυβέρνηση με επίγνωση των προβλημάτων, η οποία –παρά τα λάθη της– είναι προσηλωμένη στην επίλυσή τους και λαμβάνει αποφάσεις μεγάλου πολιτικού κόστους ή να μπούμε σε μια περίοδο υποσχέσεων, λαϊκισμού, πελατειακών δεσμεύσεων και υποχωρήσεων σε οργανωμένες ομάδες και συμφέροντα;

Ας δούμε όμως και τα πιθανά αποτελέσματα μιας εκλογικής αναμέτρησης. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μπορεί να μην προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ορισμένοι αυτό το εύχονται, ώστε όλα τα κόμματα να αναγκαστούν να συνεργαστούν μετεκλογικά. Το κατανοώ, αλλά δεν το συμμερίζομαι.

Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι η κυβερνητική αποτελεσματικότητα. Η διαχείριση των θεμάτων είναι ευκολότερη όταν γίνεται από μια ομοιογενή κυβέρνηση πλήρους θητείας. Μια κυβέρνηση συνεργασίας με περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, όπου ο ένας θα πετάει στον άλλο το μπαλάκι των δύσκολων αποφάσεων, δεν θα μπορεί να διαχειριστεί την κρίση. Ειδικά όταν δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα διαρκέσει η συγκυβέρνηση, οπότε, αναπόφευκτα, όλοι θα έχουν το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα.

Αν ο λαός στις επόμενες εκλογές επιβάλλει συνεργασίες, αυτό ασφαλώς θα είναι σεβαστό. Αλλά επειδή οι προβληματισμοί που έθεσα είναι βάσιμοι, υπάρχει λόγος να προκαλούμε την τύχη μας;
Τέλος, η κρίση έχει πλέον ξεφύγει από τα στενά ελληνικά πλαίσια, καθώς η δική μας δημοσιονομική κρίση, έχει εξελιχθεί σε συστημική κρίση της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα είναι μέρος του προβλήματος, κυρίως όμως είναι καταλύτης εξελίξεων. Μια περίοδος προεκλογικής ακινησίας και λαϊκίστικης έξαρσης, την οποία ίσως διαδεχθεί μια πιθανή ακυβερνησία μερικών εβδομάδων, δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για μια εκτός ελέγχου κερδοσκοπική επίθεση εναντίον της Ελλάδας, αλλά και συνολικά της Ευρωζώνης, η οποία σήμερα αποτελεί το κύριο στήριγμά μας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, στη δική μου τουλάχιστον κρίση, η πλάστιγγα γέρνει κατά των εκλογών.

Και στο (εύλογο) ερώτημα «τι γίνεται με το ζήτημα της νομιμοποίησης και της λαϊκής εκτόνωσης», η απάντηση είναι ότι στην πολιτική τη νομιμοποίηση τη δίνει η ίδια η δραματικότητα της στιγμής. Οι Ελληνες βουλευτές –και ειδικότερα αυτοί του ΠΑΣΟΚ– δεν πρέπει να χρειαζόμαστε την καθαρτική διαδικασία των εκλογών για να πράξουμε το καθήκον μας απέναντι στην πατρίδα.
Ο στόχος πρέπει να είναι ένας: σε δύο χρόνια από τώρα, στη λήξη της παρούσας Βουλής, η Ελλάδα να έχει ξεπεράσει τις συμπληγάδες της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και της κοινωνικής έκρηξης.
Χωρίς πολλές κουβέντες και θεωρητικές περικοκλάδες. Διότι εκτός από τη «νομιμοποίηση» της συγκυρίας, υπάρχει και η κρίση της Ιστορίας.

* Η κ. Νάντια Ι. Γιαννακοπούλου είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στον νομό Μεσσηνίας.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι να σου πω ρε γιάννα , σκέφτηκες πολύ για να γράψεις αυτές τις μπούρδες.

Vpower είπε...

θα προτιμούσαμε απόψεις , κι όχι απαξιωτικές συμπεριφορές , που δεν αιτιολογούνται μάλιστα!

Disqus for Alternative Greek Politic Review