Ενα σπαγκέτι γουέστερν με πιστολίδι ανάλογο των ταινιών του Σέρτζιο Λεόνε διαδραματίζεται τον τελευταίο καιρό στο εσωτερικό της γερμανικής κυβέρνησης.
Στο ρόλο του «καλού» ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας και Τεχνολογίας, Φίλιπ Ρέσλερ, σε αυτόν του «κακού» ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ανάμεσά τους η Αγκελα Μέρκελ. Oι δύο πρώτοι έχουν επανειλημμένως συγκρουστεί στο πεδίο της ευρωπαϊκής πολιτικής. Οταν ο 38χρονος Ρέσλερ έθεσε στο τραπέζι το ζήτημα της συντεταγμένης χρεοκοπίας για την Ελλάδα, ο 69χρονος Σόιμπλε έσπευσε να υπενθυμίσει στο αυθάδες νεογνό της γερμανικής πολιτικής σκηνής ποιος συντάσσει την πολιτική ατζέντα: «Στο πλαίσιο των κατευθυντηρίων γραμμών της καγκελαρίου αρμόδιος για την πολιτική στο θέμα του ευρώ είναι ο υπουργός Οικονομικών», δήλωσε ξερά στην εφημερίδα Bild am Sonntag. «Το γεγονός ότι μιλούν διάφοροι, δεν μπορώ να το αλλάξω»...
Το τελευταίο τεύχος του έγκυρου περιοδικού Der Spiegel εμφανίζει πλέον τον Σόιμπλε ως βαρίδι για τον κυβερνητικό συνασπισμό. Οι εταίροι της Μέρκελ Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) και οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) δυσπιστούν ότι ο Σόιμπλε είναι ειλικρινής μαζί τους. Θεωρούν ότι άλλα λέει σε εκείνους και άλλα στους Ευρωπαίους συνομιλητές του. Πιστεύουν ότι έχουν ελάχιστη ενημέρωση για όσα συμβαίνουν στις ευρωπαϊκές συσκέψεις. Ειδικά η πρότασή του να αποκτήσει το EFSF πρόσβαση στα κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (EΚΤ) ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, όχι μόνο στους κύκλους τραπεζιτών κι εμπειρογνωμόνων αλλά και στο Βερολίνο. Ο θόρυβος κόπασε μετά από παρέμβαση της ίδιας της καγκελαρίου, που διεμήνυσε στον Σόιμπλε ότι δεν θα υπάρξει εμπλοκή της ΕΚΤ.
Η Μέρκελ έχει καταστήσει σαφές ότι απεύχεται μια συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες, μια επανάληψη δηλαδή του μεγάλου συνασπισμού, του οποίου ηγήθηκε κατά την πρώτη θητεία της. Γι’ αυτό άλλωστε έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα κατά την ψηφοφορία στη γερμανική Βουλή για την επέκταση του EFSF. Σε περίπτωση που δεν κατάφερνε να συγκεντρώσει κυβερνητική πλειοψηφία, η ήττα της θα ερμηνευόταν από την αντιπολίτευση και τον Τύπο ως απώλεια της εμπιστοσύνης του Μπούντεσταγκ.
Αντίθετα, ο Σόιμπλε βαθιά μέσα του θα προτιμούσε μια σύμπραξη με την αξιωματική αντιπολίτευση, τους σοσιαλδημοκράτες, που θα του έλυνε τα χέρια στους ευρωπαϊκούς χειρισμούς του. Λόγω ηλικίας αψηφά το πολιτικό κόστος, λέει τη γνώμη του ευθαρσώς, δεν διστάζει να διατυπώσει αντιδημοφιλείς απόψεις και έχει ως όραμα τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.
Εκεί ακριβώς έγκειται και το χάσμα με το Ρέσλερ. Ο τελευταίος είναι ηγέτης του FDP, που χαροπαλεύει τους τελευταίους μήνες με το εκλογικό όριο του 5%. Προσαρμόζει λοιπόν τις ευρωπαϊκές του θέσεις στην απήχηση που έχουν στο εσωτερικό του κόμματός του και της χώρας του. Στην παρούσα φάση, ο ευρωσκεπτικισμός στη Γερμανία «πουλάει». Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του περιοδικού Der Stern, πάνω από το 50% των Γερμανών θα ήθελε επιστροφή στο σκληρό γερμανικό μάρκο, παρόλο που η πλειοψηφία των πολιτών επιθυμεί να παραμείνει η χώρα στην Ε.Ε.
Στο εσωτερικό του FDP, ο πρωτεργάτης της ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας, βουλευτής Φρανκ Σέφλερ, συγκεντρώνει υπογραφές μελών του κόμματος ζητώντας να παραπεμφθεί το ζήτημα του μόνιμου μηχανισμού διάσωσης, του ESM, στην κομματική βάση. Aύριο θα παραδώσει το χαρτί με τις υπογραφές στα όργανα του κόμματος και θα διεκδικήσει να ληφθεί σοβαρά υπόψη η πρωτοβουλία του. Η πίεση που ασκεί στην ηγεσία του FDP είναι μεγάλη και ακόμη μεγαλύτερη είναι η οργή του Σόιμπλε. «Μια κυβέρνηση συνασπισμού με ένα ευρωσκεπτικιστικό κόμμα είναι για μένα αδιανόητη», σχολίασε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών. Τη στρεβλή πορεία του FDP έχει αναλάβει να διορθώσει το παλαίμαχο στέλεχος του κόμματος, Χανς Ντίντριχ Γκένσερ. Ολοι σέβονται τη γνώμη του και θα υποχρεωθούν σε αναδίπλωση, εκτιμά το Der Spiegel.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου