Το πολιτικό γεγονός της χρονιάς που πέρασε ήταν ασφαλώς ο σχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου, στις 11 Νοεμβρίου του 2011, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ. Ηταν μια πρωτοφανής εξέλιξη για τα πολιτικά μας δρώμενα και συνάμα η κατάληξη μιας δραματικής χρονιάς που δεν είχε προηγούμενο στην πολιτική και οικονομική ιστορία της Μεταπολίτευσης.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου οδηγήθηκε στην κατάρρευση μέσα από μια σειρά από κρίσεις που προέκυψαν λόγω της αδυναμίας της να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της αποστολής της. Οι τρεις σημαντικότεροι σταθμοί ήταν η ρήξη με την τρόικα τον Φεβρουάριο, η κρίση του Μεσοπρόθεσμου τον Ιούνιο και η κρίση διαρκείας από τον Σεπτέμβριο.
Στις 10 Φεβρουαρίου η τρόικα ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δισ. Η κατακραυγή όμως υποχρέωσε τον κ. Παπανδρέου να αναδιπλωθεί. Αυτό δεν βελτίωσε το κακό κλίμα στο εσωτερικό. Η δυσαρέσκεια εκφραζόταν με αποδοκιμασίες πολιτικών και μέσα από κινήματα τύπου «Δεν πληρώνω».
Υπό την πίεση των εταίρων, η κυβέρνηση άρχισε να συζητεί το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Ομως η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τελούσε εν βρασμώ και το κίνημα των «Αγανακτισμένων» ενέτεινε την πίεση. Μετά τον πρώτο αποκλεισμό του Κοινοβουλίου από τους «Αγανακτισμένους», σημειώθηκε η πρώτη κοινοβουλευτική ανταρσία. Στο Βαρόμετρο του Ιουνίου, η Ν.Δ. πέρασε για πρώτη φορά μπροστά, ενώ ανεξαρτητοποιήθηκε ο κ. Γ. Λιάνης. Η γενική απεργία της 14 Ιουνίου μετέτρεψε το Σύνταγμα σε πεδίο μάχης. Το απόγευμα ο κ. Παπανδρέου επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον κ. Σαμαρά προσπαθώντας να πετύχει συναίνεση, ενώ αποδέχθηκε να παραδώσει και την πρωθυπουργία. Η προσπάθειά του να συνεχίσει μετά το ναυάγιο προκάλεσε ανοιχτή κοινοβουλευτική ανταρσία και την παραίτηση του Γ. Φλωρίδη. Ο κ. Παπανδρέου υποχρεώθηκε σε συνεννόηση με τον Ευ. Βενιζέλο και προχώρησε σε ανασχηματισμό. Το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε στις 30 Ιουνίου. Στις 21 Ιουλίου η σύνοδος κορυφής των Βρυξελλών ενέκρινε το νέο δανειακό πρόγραμμα και «κούρεμα» ομολόγων κατά 21%.
Από τον Σεπτέμβριο, η κατάρρευση της κυβέρνησης ήταν ραγδαία. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιχείρησε πολιτική επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ωστόσο η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση και σε μια θύελλα νέων μέτρων. Ταυτόχρονα, έγινε σαφές ότι η συμφωνία της 21ης Ιουλίου είχε αποτύχει και ότι έπρεπε να γίνει «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Στις 26 Οκτωβρίου η σύνοδος κορυφής των Βρυξελλών αποφάσισε τη νέα συμφωνία και εθελοντικό «κούρεμα» κατά 50%.
Οι διαμαρτυρίες στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου πανικόβαλαν τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος στις 30 Οκτωβρίου ανακοίνωσε δημοψήφισμα. Μετά το τελεσίγραφο από Μέρκελ και Σαρκοζί στις Κάννες για έξωση της Ελλάδας από την ΟΝΕ, το παίρνει πίσω. Στις 5 Νοεμβρίου, ο κ. Παπανδρέου υποχρεώνεται να δρομολογήσει τις διαδικασίες για κυβέρνηση συνεργασίας. Υστερα από έξι μέρες καθυστέρησης και υπό την απειλή ανταρσίας, το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ συμφωνούν στον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, η οποία πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από 255 βουλευτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου