Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η αμαύρωση της επετείου, ούτε η βεβήλωση της μνήμης των ηρώων, το πρόβλημα είναι η πολιτική μας πραγματικότητα. - του Vpower

    Με αφορμή τις παρελάσεις λόγω της Εθνικής επετείου, έχει κηρυχθεί ένας ιδιότυπος πόλεμος (σε επίπεδο δηλώσεων τουλάχιστον) μεταξύ Ελλήνων που για τους λόγους του ο καθένας, εντάσσεται είτε υπέρ είτε κατά τέτοιων πρακτικών εκδήλωσης της δυσαρέσκειας.


   Αφού ξεκαθαρίσω ότι ποτέ μου δεν πίστεψα ότι η κατακραυγή, η αγανάκτηση, το γιουχάρισμα, οι μούντζες και οι κατάρες, όπως και η καταστολή είναι μέτρα που συνεισφέρουν τίποτε καλό στο Έθνος, και ότι σαφώς δεν περιμένω τίποτε καλό για τη Χώρα μας από αυτές τις εκατέρωθεν πρακτικές, δεν μπορώ παρά σχολιάσω το φαινόμενο συνολικά και όσο μπορώ πιο ψύχραιμα, με γνώμονα το συμφέρον της Χώρας μας.

   Απο την πλευρά του πολιτικού κόσμου με ενοχλεί η συμπεριφορά του και η απαράδεκτη αντιδημοκρατικότητά του. Τα χρόνια που προηγήθηκαν, ακολουθώντας τακτικές χαϊδέματος αυτιών και χαλάρωσης συνειδήσεων, ουσιαστικά τύφλωσαν τον Ελληνικό λαό αποκρύπτοντάς του έντεχνα το σίγουρο επερχόμενο ναυάγιο, και μετέτρεψαν την πολιτική ζωή του τόπου σε πλειστηριασμό δημαγωγίας, ξετσιπωσιάς και πολιτικού αριβισμού. 


   Ο έχων την πιο χαλαρή συνείδηση και το πλέον φυσικό ταλέντο ψεύτη κέρδιζε το δικαίωμα να κλέβει το Κράτος που έτσι κι αλλιώς θα χρεοκοπούσε μια μέρα. Τι σήμερα, τι αύριο τι τώρα αναρωτιόνταν οι διεφθαρμένοι υπουργοί την ώρα που υπέγραφαν τις ποινικά ελεγχόμενες κρατικές συμβάσεις.

   Απο την άλλη μόλις το πρόβλημα φάνηκε και οι στατιστικές απάτες δεν ήταν ικανές πια να κρύψουν το πρόβλημα, και πάλι υπέγραφαν με μια παρόμοια λογική. Αυτή τη φορά υπέγραφαν γιατί αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί η απαραίτητη ρευστότητα που θα εξασφάλιζε τις πληρωμές μισθών και συντάξεων. Ο επί της ουσίας πολιτικός διάλογος και πριν αλλά και κατά την διάρκεια της κρίσης ήταν περιττός, και στιγμάτισε τους ρομαντικούς που τον επιδίωκαν ως γραφικούς κι επικίνδυνους, σχεδόν τρελούς στα μάτια του κόσμου. 

    Δεν ήταν τρελός όποιος μίλαγε για την ανάγκη μείωσης του δημοσίου τομέα, την εποχή που αυτό ήταν το αποκλειστικό κριτήριο της εκλογής του?

    Δεν ήταν τρελός όποιος μίλαγε για την ανάγκη περιστολής των κρατικών δαπανών την εποχή που μεγάλο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα επιβίωνε έχοντας μοναδικό πελάτη το κράτος?

     Δεν ήταν τρελός όποιος μιλούσε για τον εξορθολογισμό της φορολογικής πολιτικής του κράτους, την μηχανοργάνωση, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τον έλεγχο των δαπανών που αφορούν χρηματοδοτήσεις Μ.Κ.Ο. και διαφημίσεις του Κράτους και των ΔΕΚΟ?


      Δεν ήταν τρελός όποιος διατύπωνε επιφυλάξεις σχετικά με την ανάληψη της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων από την Χώρα μας, τη στιγμή που ήταν βέβαιο ότι ομόφωνα σχεδόν οι συμπολίτες του (και όσοι κέρδιζαν και οι παρασυρμένοι από το δήθεν μεγαλείο) θα τον κατηγορούσαν ως προδότη?

       Τρελός θα ήταν αφού διάλεγε να τον μισούν όλοι, και αυτοί που καταλάβαιναν γιατί τον μισούν, και όσοι τον μισούσαν παρασυρμένοι από τα Μ.Μ.Ε.  χωρίς να καταλαβαίνουν το λόγο.

       Με πιο απλά λόγια ακολουθούσε τον αυτόματο πιλότο η Χώρα της χρεοκοπίας της, και ακόμα και όσοι το έβλεπαν αυτό δεν είχαν κανένα τρόπο να το εξηγήσουν στο Λαό μιας και τον πιλότο αυτό τον προστάτευε η ανίερη συμμαχία διαπλεκόμενων που κέρδιζε βυθίζοντας τη Χώρα. Τέτοια ήταν η απελπιστική κατάσταση που βίωναν τότε οι λίγοι και ρομαντικοί αυτοί Δον Κιχώτες. 

    Απο την πλευρά των πολιτών που μουτζώνουν και καταριούνται, που χλευάζουν και αγανακτούν, με ενοχλεί το γεγονός ότι ακόμα δεν έμαθαν το μάθημά τους, ότι ακόμα είναι τόσο ανόητοι κι ανοργάνωτοι, που και σήμερα μόνο ένας τρελός θα μιλούσε υπέρ του πραγματικού συμφέροντος του Λαού. Απο τη μια μουτζώνουν, κι από την άλλη είτε συμμετέχουν σε νέα πολιτικά σχήματα παλαιών πολιτικών απατεώνων, είτε ξανα-παζαρεύουν την ψήφο τους με τους ίδιους που μας έφεραν εδώ. Λες και δεν είναι πασιφανής ο λόγος που τους κάνει να συμπεριφέρονται έτσι. Λες και είναι δυνατό να κρυφτούν. Αν όλοι μας σκεπτόμαστε το αυριανό φαγοπότι ποιος θα φτιάξει την οικονομία της Χώρας μας υποκριτές?

Δεν με νοιάζει λοιπόν καθόλου σε συμβολικό επίπεδο, αν θα αμαυρωθεί η επέτειος η όχι, αυτό που με ενοχλεί είναι η εκατέρωθεν υποκρισία. Στο κάτω κάτω ξέρω σίγουρα και αναντίρρητα πως όλοι αυτοί που τιμούμε σε αυτή την επέτειο, δεν ήταν άνθρωποι των παρελάσεων και των τύπων, το αντίθετο υπήρξαν μάλιστα σε όλη τη ζωή τους, γι' αυτό και όσους από αυτούς δεν τους σκότωσε ο Τούρκος, τους σκότωσε η υποκρισία, η ίδια υποκρισία που αντικρίζω στα μάτια και των δυο πλευρών σήμερα. Ντροπή τους λοιπόν, ντροπή σε όσους μιλούν για την αμαύρωση της επετείου, ντροπή και σε αυτούς που νομίζουν ότι με μούντζες και κατάρες και γιαουρτώματα, θα βρεθεί λύση. Είναι όλοι τους αξιολύπητοι.

1 σχόλιο:

yannidakis είπε...

σημαντικό πάνω απ' όλα είναι να μην βεβηλώσουμε όλα όσα η παρέλαση θέλει να τιμήσει, μακριά από πρόσωπα από την μία ή την άλλη πλευρά :[

Disqus for Alternative Greek Politic Review