Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Η έλλειψη της αναλογικότητας των αμοιβών στην Ελλάδα - του Vpower

    Αν εξετάσουμε τον τρόπο που καταβάλλονται οι αμοιβές, υπολογίζονται οι πληρωμές, καθορίζονται τα επιδόματα και οι συντάξεις, ένα πράγμα συμπεραίνουμε αυτομάτως:  Δεν υπάρχει καμία ανταποδοτική σχέση μεταξύ παραγόμενου έργου και αποδοχών, δεν υπάρχει καμιά ανταποδοτική σχέση μεταξύ εισφορών και σύνταξης, δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ παραγόμενου έργου και επιδομάτων. Για πολλές δεκαετίες το πρότυπο του επιτυχημένου Έλληνα ήταν και ακόμα παραμένει , ο τύπος που καταφέρνει να εισπράττει περισσότερα εις βάρος των κορόιδων που αντιπροσώπευαν την μονίμως ληστεμένη μάζα. 

  Αυτό το πρότυπο Ελλήνων καλλιεργήθηκε σε όλα τα στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά εκεί που ξεπέρασε κάθε λογική και αναντίρρητα κατέστησε τη Χώρα μας περίγελο ήταν ο Δημόσιος τομέας. 

  Σε επιχειρήσεις του Δημοσίου που είχαν κέρδη, όπως η Δ.Ε.Η. ο Ο.Τ.Ε.  ο Ο.Π.Α.Π.και τα Ελληνικά Πετρέλαια,  οι συνδικαλιστές υπάλληλοι δεν έβλεπαν κανένα λόγο για τον οποίο θα έπρεπε το Δημόσιο ως ιδιοκτήτης να καταγράφει κέρδη, και αυξάνοντας τις απαιτήσεις τους σε επίπεδα απίστευτα όχι μόνο για την Ελληνική πραγματικότητα, αλλά και για την παγκόσμια ακόμα, φρόντιζαν να ψαλιδίζουν κάθε πιθανότητα κέρδους, μετατρέποντας τα κέρδη σε μισθολογικού χαρακτήρα διεκδικήσεις, και σε μπόνους ανύπαρκτων επιτυχιών, σε άνευ ανταγωνισμού επιχειρήσεις.

  Σε επιχειρήσεις του Δημοσίου που ήταν ελλειμματικές, όπως ο Ο.Σ.Ε. , η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ κ.λ.π. ίσχυε ο κανόνας, τόσα αυτοί τόσα κι εμείς και φούσκωναν έτσι τα ελλείμματα αυτά από το επίπεδο των ελλειμμάτων εταιρίας, στο επίπεδο ελλειμμάτων Κράτους.

  Ο ίδιος κανόνας, ίσχυε και στο υπόλοιπο Δημόσιο αφού κανείς δεν δεχόταν άλλο επιχείρημα ως σωστό, εκτός από αυτό που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρισθεί ως "το επιχείρημα της μισθολογικής ζήλειας"

  Ο ιδιωτικός τομέας δεν πήγαινε καθόλου πίσω, μόνο που εδώ τα περιθώρια και τα τερτίπια ήταν σαφώς λιγότερα. Ποιος δεν ξέρει για παράδειγμα ότι οι παλαιότεροι ιδιωτικοί υπάλληλοι μετέρχονταν παράνομους τρόπους με σκοπό να αυξήσουν το μέσο όρο αμοιβών της τελευταίας πενταετίας, και ουσιαστικά να κλέψουν έτσι τις εισφορές των λιγότερο πονηρών ιδιωτικών υπαλλήλων?

  Η μάχη ήταν πάντα η ίδια, και στον Ιδιωτικό και στο Δημόσιο τομέα, το κίνητρο ήταν το ίδιο (βλ. κλοπή του κοινού ταμείου) και ο πιο επιτυχημένος ήταν πάντα ο πλέον αντιπαραγωγικός και άχρηστος σε σχέση με τον μέσο όρο του επαγγελματικού του κλάδου. 

  Αυτή όμως η κατάσταση δεν θα μπορούσε να συνεχίζεται επ' άπειρο δεδομένου ότι δεν ήταν συμβατή ούτε με τη λογική ούτε με τις βασικές αρχές λειτουργίας οποιουδήποτε ευνομούμενου Κράτους στον πλανήτη. Ήταν περισσότερο από αναμενόμενο ότι κανείς λογικός επενδυτής δεν θα ήθελε να δανείσει ένα Κράτος που υποφέρει από τους τόσο ξέφρενους και απαράδεκτους οικονομικούς παραλογισμούς, που υπέφερε η Χώρα μας, γι αυτό το Ελληνικό πολιτικό σύστημα βρήκε την μόνη ελπίδα που μπορούσε να του εγγυηθεί πως θα συνεχίζει να δανείζεται, δηλαδή τα Greek Statistics. 

  Aν κατάφερνε να κρύβει όλα αυτά τα προβλήματα κάτω από τα πλαστά και σαφώς  ψεύτικα στατιστικά στοιχεία τότε μόνον θα μπορούσε να συνεχίζει να δανείζεται κοροϊδεύοντας τις αγορές, και για πολλά χρόνια αυτό έκανε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Ακόμα και όσοι γνώριζαν την πραγματικότητα δεν θα μιλούσαν με το γεμάτο από κέρδη στόμα, έτσι νόμιζαν πως θα επιβιώνουν για πάντα οι πολιτικοί ταγοί της Χώρας, ώσπου ήρθε η παγκόσμια κρίση του 2008, η οποία ενεργοποίησε ένα ντόμινο διεκδίκησης ρευστότητας στο οποίο η Χώρα μας ήταν σαφώς αδύνατο να ανταποκριθεί. 

  Ήταν η στιγμή που τιμωρούνταν ο ψεύτης κι επιβραβεύονταν ο φιλαλήθης μεταξύ των Ευρωπαϊκών Κρατών. Δεν ήταν τυχαίο που κανείς δεν δάνειζε την Ελλάδα ούτε με 20% επιτόκιο, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι επενδυτές δάνειζαν ευχαρίστως τους φιλαλήθεις Γερμανούς με αρνητικό ακόμα επιτόκιο. Κανείς δεν μπορεί να εμπιστεύεται το Κράτος που δεν είναι ικανό, ούτε τους μισθούς & τις συντάξεις των υπαλλήλων του να πληρώσει, με τα έσοδά του, μήπως υπάρχει κανείς Έλληνας που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί?

  Πρόσφατα στο ντοκιμαντέρ του Εξάντα με τίτλο " Μαθήματα από τους Βίκινγκς " εμφανίζονται απλοί πολίτες της Ισλανδίας, αλλά και ο πρόεδρος της Ισλανδικής Δημοκρατίας να παραδέχονται την πλασματική οικονομία την οποία είχαν με ευθύνη του πολιτικού κόσμου της Χώρας, υιοθετήσει συλλογικά κι ανόητα, παραδέχονται δηλαδή το συλλογικό τους λάθος, μέμφονται και τιμωρούν αυτούς που τους οδήγησαν σε αυτό, (Δίκη του τ. Πρωθυπουργού Haarde) και ανακάμπτουν έχοντας ολοκληρώσει όλο τον κύκλο της συλλογικής τους μεταμέλειας. 

    Δεν κατηγορούν ούτε το σιωνιστικό κατεστημένο, ούτε τις αγορές, ούτε τους εξωγήινους, ούτε τους τραπεζίτες μόνον, κατηγορούν αυτούς μονάχα που ψήφιζαν, και αυτούς μόνο προσάγουν ενώπιον της Δικαιοσύνης, χωρίς να συνάπτουν συμφεροντολογικές λυκοσυμμαχίες, όπως κάνουμε εμείς, χωρίς να δημιουργούν 40.000 καινούργια κόμματα απ ενοχοποίησης του Λαού όπως εμείς κάνουμε. Έχουν πλήρη και ειλικρινή διάθεση να δημιουργήσουν απ' την αρχή μια υγιή αυτή τη φορά οικονομία, παραδεχόμενοι τα συλλογικά τους λάθη, κι έτσι καταφέρνουν να πείθουν πράγματι τις αγορές. Εμεις αντ' αυτού προτιμάμε να θυσιάζουμε το μέλλον των παιδιών μας στο βωμό των ανέγγιχτων Ελλήνων τσαρλατάνων, κι αντί να υιοθετήσουμε μια νέα σαφή πολιτική μείωσης των ελλειμμάτων και των υποχρεώσεων του Κράτους, αναλισκόμαστε στο να επιλέξουμε ποιόν από τους ίδιους τσαρλατάνους που μας έφτασαν εδώ, θα καταφέρει να μας απενοχοποιήσει καλύτερα.

Κι αναρωτιέται κανείς, γιατί ο μέσος Έλληνας ακόμα δεν θέλει την κοινωνική δικαιοσύνη? γιατί ψάχνει απαντήσεις σε συνομοσιολογικά σενάρια και εξωγήινες προσεγγίσεις? Γιατί έφτασε να πιστεύει ότι του φταίει το € , και δεν μπορεί να καταλάβει ότι το νόμισμα δεν είναι ο πλούτος της Χώρας αλλά απλώς και μόνο η μονάδα μέτρησής του? Είναι κανείς τόσο ανόητος ώστε να πιστεύει πως αν πάψει να μετρά το ύψος του σε μέτρα, κι αρχίσει να το μετρά σε εγγλέζικα πόδια, αυτό θα έχει σαν συνέπεια το να ψηλώσει? Κι όμως έτσι αντιδρά μεγάλο μέρος των πολιτών της Χώρας.

  Γιατί απλούστατα ο Έλληνας ακόμα έχει το ίδιο πρότυπο στο μυαλό του είναι η απάντηση, γιατί ακόμα θέλει να εισπράττει επιδόματα και συντάξεις για τα οποία δεν πλήρωσε ποτέ του τίποτα, γιατί στο βωμό του δήθεν κοινωνικά ευαίσθητου Κράτους επιχειρεί ο κάθε απατεωνίσκος, να κλέβει το κοινό ταμείο που γεμίζουν με τις εισφορές τους οι τίμιοι συμπολίτες του. Δεν είναι αυτή η πιο απλή  και ως εκ τούτου αληθής εξήγηση του φαινομένου? Κάθε πληρωμή ανάλογη του τι έχεις προσφέρει σε εργασία και εισφορές είναι η μόνη οικονομικά βιώσιμη λύση, όταν το καταλάβουμε και το εφαρμόσουμε αυτό χωρίς εξεραίσεις παντού τότε δεν θα έχουμε την ανάγκη να καταντάμε γραφικοί και παράλογοι υπερασπιζόμενοι το δίκαιο του απατεώνα.

1 σχόλιο:

yannidakis είπε...

είναι ζήτημα φιλοσοφίας και άρα παιδείας. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να περάσουν δύο γενιές μέχρι η κατάσταση να διορθωθεί :[

Disqus for Alternative Greek Politic Review