Πολλοί που με ρώτησαν γιατί στα άρθρα μου απ’ αυτές τις στήλες, εμμένω στην καθιέρωση ενός Γερμανικού τύπου εκλογικού συστήματος στην Ελλάδα, ούτε γνώριζαν πώς λειτουργεί ούτε ποια τα οφέλη του για την εξυγίανση της πολιτικής ζωής της χώρας μας και την υπεράσπιση του ελεύθερου δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Το σύστημα αυτό κατ’ αρχήν δεν προσκρούει στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας όπως θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς για ένα αμιγές σύστημα λίστας, ούτε ανατρέπει συνηθισμένες εκλογικές διαδικασίες. Με την αποδυνάμωση του σταυρού προτίμησης μετριάζει τον αιωνόβιο στην χώρα μας πελατειασμό και παρέχει μεγαλύτερη ελευθερία ακόμη και σε εκλογείς εντός «μαντριών» να επιλέξουν καλλίτερους εκπροσώπους.
Ιστορικά το σύστημα αυτό οι Γερμανοί το εφάρμοσαν για πρώτη φορά μεταπολεμικά στις εκλογές στην Δυτική Γερμανία το 1953 .επί κυβερνήσεως Αντενάουερ. Δεν ήταν προϊόν των δικών μας γνωστών κομματικών εκλογομαγείρων της τελευταίας στιγμής, αλλά της πικρής πείρας των Γερμανών επί Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στις εκλογές του Ιούλιου του 1932. Έγιναν εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, σε μια εποχή που ο λαός αισθανόταν ταπεινωμένος από την ήττα στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις πολεμικές επανορθώσεις που τους είχαν επιβληθεί και 12 χρόνια υπερπληθωρισμού, ανεργίας και φτώχιας. Πρώτο κόμμα αναδείχθηκε η Nationalsozialistische-Deutsche-Arbeiterpartei (NSDAP) το «Εθνικοσο-σιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα» του Χερ Χίτλερ, με 37% με κύρια πολιτική πλατφόρμα την συνωμοσία των Εβραίων και Μπολσεβίκων για την υποδούλωση της Γερμανίας. Επιτρεπτή είναι κάθε σύγκριση με την σημερινή, κυρίως ψυχολογική κατάσταση του εκλογικού σώματος στην Ελλάδα, την ευκολία που μας χαρακτηρίζει να αποδεχόμαστε συνομωσίες εις βάρος μας και την εκμετάλλευσή τους από αριστερούς που αμφισβητούν το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Ο καινούργιος εκλογικός νόμος της Γερμανίας στόχευε κυρίως, με την επιβολή του υψηλού ρείθρου του 5% για την είσοδο στην Βουλή να αποτρέψει την είσοδο στο κοινοβούλιο μικρών ευκαιριακών, εθνοτικών ή περιθωριακών ακραίων συνήθως κομμάτων και να ενισχύσει την δημοκρατική οργάνωση και συνοχή των μεγαλύτερων κομματικών σχηματισμών με ευρύτερη ιδεολογική απήχηση σε όλη την επικράτεια. Απαραίτητη προϋπόθεση για την λειτουργία του συστήματος είναι η επιβαλλόμενη από το άρθρο 17 του Γερμανικού νόμου περί Κομμάτων (Parteigesetz) του 1994 το οποίοι υποχρεώνει τα κόμματα στα καταστατικά τους να προβλέπουν αδιάβλητες μυστικές ψηφοφορίες σε αντίστοιχα όργανα για την επιλογή των υποψηφίων τους στις μονοεδρικές και τις λίστες των βουλευτικών εκλογών, απομακρύνοντας έτσι και τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης παντοδυναμίας των ηγεσιών των.
Η Γερμανία χωρίζεται σήμερα σε 248 μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες που εκλέγουν τον μισό αριθμό των 496 βουλευτικών εδρών της Ομοσπονδιακής Βουλής και σε 11 ευρείες εκλογικές περιφέρειες, τα ομόσπονδα κράτη, τα γνωστά Länder που εκλέγουν τους υπολοίπους από λίστες.
Ο Γερμανός ψηφοφόρος έχει δύο ανεξάρτητες ψήφους και ψηφίζει σε ένα ενιαίο δίφυλλο ψηφοδέλτιο που έχει καταρτισθεί ειδικά για το εκλογικό του τμήμα.
-Την πρώτη του ψήφο, στο αριστερό μέρος του ψηφοδελτίου, τη δίνει σταυρώνοντας τον ονομαστί αναφερόμενο μοναδικό κομματικό υποψήφιο ή κάποιον ανεξάρτητο μη κομματικό, που έχει συγκεντρώσει έναν από τον νόμο προβλεπόμενο αριθμό προτάσεων.
-Τη δεύτερη ψήφο του την δίνει σταυρώνοντας το κόμμα της επιλογής του που αναγράφεται στο δεξιό μέρος του ψηφοδελτίου και όπου κάτω από κάθε επικεφαλίδα κόμματος αναφέρεται και ο κατάλογος (η λεγόμενη Landesliste) των υποψηφίων του κόμματος αυτού στην ευρεία εκλογική περιφέρεια. Δεν είναι υποχρεωμένος να ψηφίσει τον κομματικό υποψήφιο και το κόμμα του, αλλά είναι ελεύθερος, αν δεν του αρέσει π.χ ο υποψήφιος του κόμματός του, να σταυρώσει άλλον και αντιστρόφως.
-Εκλέγονται με την πρώτη ψήφο λόγω του άμεσου τρόπου εκλογής των όλοι οι βουλευτές που συγκέντρωσαν την σχετική πλειοψηφία στις μονοεδρικές. Με τη δεύτερη ψήφο εκλέγονται κατά σειρά εμφανίσεως οι υποψήφιοι της λίστας βάσει των ψήφων που πήρε το κόμμα τους στο ομόσπονδο κρατίδιο. Μετά την αφαίρεση του αριθμού των εκλεγμένων στις μονοεδρικές, οι υπόλοιπες έδρες κατανέμονται σε ομοσπονδιακό πλέον επίπεδο βάσει ενός συστήματος ελαφρώς ενισχυμένης αναλογικής (σήμερα Sainte-Lague/Scheppers) και συμπληρώνονται οι έδρες της Ομοσπονδιακής Βουλής .
Η χρησιμότητα της λίστας έγκειται στο ότι το κόμμα έχει την δυνατότητα να εξασφαλίσει την παρουσία στη Βουλή και να στελεχώσει Κυβέρνηση με πολιτευτές του συγκεκριμένου ομόσπονδου κράτους που έχουν δοκιμασθεί και αναδειχθεί στις μονοεδρικές του, αλλά τους θέλει πλέον απερίσπαστους από την τοπική εκλογική διακονία, ή με προσωπικότητες της περιφέρειας με ικανότητες και κύρος, που για διάφορους λόγους δεν θέλουν να εμπλακούν στην εκλογική διαδικασία.
Έτσι παρατηρείται στην Γερμανία η εξής πορεία ανελίξεως στην κομματική ηγεσία των πολιτικών. Νέοι, φερέλπιδες πολιτευτές περιφερειακών ή επαγγελματικών οργανώσεων ή νεολαιών, τοποθετούνται αρχικά για να γίνουν γνωστοί, στις τελευταίες σειρές στις λίστες. Με τον καιρό, προωθούνται, εφ΄ όσον έχουν τα προσόντα, σαν υποψήφιοι στην στενή περιφέρεια και από εκεί όταν και πάλι αποδείξουν την αξία τους, στις πρώτες σίγουρες θέσεις στις λίστες που τους εξασφαλίζει την έδρα στην Ομοσπονδιακή Βουλή.
Έχω βάσιμη ελπίδα ότι με την καθιέρωση ενός παρόμοιου εκλογικού συστήματος και σε μας, τώρα που έχουμε και τις Καλλικρατικές περιφέρειες, μαζί με ένα νόμο περί κομμάτων που θα τα υποχρεώνει να έχουν δημοκρατική οργάνωση και να λειτουργούν με διαφάνεια, θα δούμε, μετά από το πολύ δύο εκλογές, μια αισθητή αναβάθμιση του πολιτικού μας προσωπικού και, αποδεχόμενη την ευρωπαϊκή τεχνογνωσία που μας προσφέρεται, μια βελτίωση της δημόσιας διοίκησης απαλλαγμένης από την παρέμβαση αντιμαχόμενων σταυροθηρούντων πολιτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου