www.greekreview.net

Τα μέσα του διαλόγου...  - Tου Πάσχου Μανδραβέλη 

Να, λοιπόν, που έπεσε ένα ακόμη ταμπού της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Ανήμερα την 21η Απριλίου, ακροδεξιοί, της απεχθέστερης μορφής, επιτέθηκαν σε προεκλογική συγκέντρωση υποψηφίου φωνάζοντας «Αλήτες, προδότες πολιτικοί» · ένα σύνθημα που προφανώς είναι η μετεξέλιξη του «Αλήτες, προδότες κομμουνιστές». Είναι ευτύχημα που αυτή τη φορά σύμπας ο πολιτικός κόσμος καταδίκασε την επίθεση, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε στο πρόσφατο παρελθόν.

 Δεν είναι η πρώτη φορά που διάφοροι «Αγανακτισμένοι» επιτίθενται σε πολιτικούς και ειδικά σε συγκεντρώσεις που έκαναν στο πρόσφατο παρελθόν στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, τότε πολλοί μιλούσαν για «δίκαιη οργή του λαού», ξεχνώντας ότι αυτού του τύπου η συμπαράσταση επωάζει το αυγό του φιδιού. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής και οι Χρυσαυγίτες μέρος του λαού είναι, και αυτοί θεωρούν τη δική τους οργή «δίκαιη». Πώς θα ξεχωρίσουμε λοιπόν τη «δίκαιη οργή» των ακροδεξιών από τη «δίκαιη οργή» των ακροαριστερών. Από το χρώμα του αμπέχονου; Ενας άλλος τρόπος για να επωαστεί το αυγό του φιδιού είναι η σχετικοποίηση της βίας. «Ελα, μωρέ τώρα! Βία είναι να ρίξει κάποιος ένα γιαούρτι;», έλεγαν κάποιοι.

 Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής κ. Ν. Μιχαλολιάκος: «... επειδή εβράχη, εάν εβράχη, ο κ. Ευθυμίου, δεν το γνωρίζω. Στο κάτω κάτω της γραφής καλό καιρό έχουμε, ζέστη, τον δροσίσανε». Βεβαίως ο κ. Μιχαλολιάκος δεν έχει τη δημοκρατική παιδεία για να καταλάβει ότι και το «δρόσισμα» είναι προσωπική επιλογή κάθε ατόμου. Επιπλέον το βρέξιμο οποιουδήποτε πολίτη αποτελεί παράνομη πράξη, ανεξαρτήτως της θερμοκρασίας που επικρατεί. Επομένως, ορθώς καταδικάστηκε από τον υπόλοιπο κόσμο το θράσος των Χρυσαυγιτών και του αρχηγού τους.

 Ομως πρέπει να τεθεί κι ένα ερώτημα. Οι υπόλοιποι, εκείνοι δηλαδή που θητεύουν στο δημοκρατικό τόξο, με ποια κλίμακα της φυσικής δικαιολογούν το γιαούρτι; Της θερμοκρασίας ή της ατμοσφαιρικής πίεσης; Βία στη βία του ενός, βία στη βία του άλλου στο τέλος οι ακροδεξιοί θα παίζουν στο γήπεδό τους που το έχουν στρώσει άλλοι. Δεν υπάρχει καλή ή κακή βία, ούτε καν συμβολική. Δεν πρέπει να υπάρχει «δρόσισμα» παρά τη θέληση εκείνου που το υφίσταται, είτε αυτό είναι «αριστερό» είτε «δεξιό». Κάποια στιγμή πρέπει να μπουν κανόνες που να τους εφαρμόζουν όλοι ανεξαρτήτως των σκοπών που λένε ότι επιδιώκουν ή των «υψηλόφρονων ιδανικών» που ισχυρίζονται ότι υπηρετούν.

 Ο λόγος, ακόμη και ο οξύς, πρέπει να περιορίζεται μόνο από την ευπρέπεια των συνομιλούντων και όχι από τον νόμο. Οποιαδήποτε άλλη πράξη, ακόμη και «δροσίσματος», που έχει φυσικό αντίκτυπο σε κάθε συνάνθρωπό μας, απαγορεύεται και πρέπει να τιμωρείται. Επ’ ουδενί δεν πρέπει να επιδοκιμάζεται ή να συμψηφίζεται με τις πράξεις των απέναντι. Δυστυχώς στην Ελλάδα πρέπει να ανακαλύψουμε και πάλι τις αρχές της Δημοκρατίας. Να καταλάβουμε τι σημαίνει διάλογος, με ποια μέσα γίνεται και πού βρίσκονται τα όρια της αντίθεσης στις απόψεις που εκφέρει ένας πολιτικός ή ένας πολίτης. Αφού τα εμπεδώσουμε όλα αυτά, τότε μόνο μπορεί να συζητήσουμε νηφάλια και σοβαρά για την οικονομία και όλα τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Πιθανώς, δε, να βρούμε και λύσεις...