Η περί παγκοσμιοποίησης προπαγάνδα στην Ελλάδα - του Vpower

Ο σερ Ουίλλιαμ Κρουκς (William Crookes, 17 Ιουνίου 1832 – 4 Απριλίου 1919), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας υπήρξε Άγγλος χημικός και φυσικός, ειδικός στη φασματοσκοπία, καθηγητής του Βασιλικού Κολλεγίου Χημείας (Royal College of Chemistry) και οπαδός του πνευματισμού.
Το 1862 ο Κρουκς ανακάλυψε το στοιχείο θάλλιο και το 1895 ήταν ο πρώτος που ταυτοποίησε το πρώτο γνωστό δείγμα ηλίου. Επίσης εφηύρε το επονομαζόμενο «Ραδιόμετρο του Κρουκς», ένα είδος λαμπτήρα με ελάσματα, τα οποία παρείχαν με την περιστροφή τους μία ένδειξη ποσοτικής μέτρησης της έντασης της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας καθώς και τους "Σωλήνες του Κρουκς".

    Ο εικονιζόμενος επιστήμων, παρόλο που έχαιρε της εκτίμησης και της αποδοχής από την Βρεταννική κοινωνία, παρόλο που ήταν ευγενής αστός της εποχής του, εντούτοις πολεμήθηκε σκληρά από τους σύγχρονούς του συναδέρφους. Το αίτιο δεν ήταν φυσικά η έλλειψη επιτυχιών, μιας κι οι επιτυχίες του ήταν αξιοζήλευτες  όσο και ανεκτίμητες, αλλά ήταν ο στείρος δογματισμός τους. 

        Βλέπετε είχε τη συνήθεια να καλεί όποιον ισχυριζόταν πως μπορεί να κάνει οτιδήποτε που αψηφά τους μέχρι τότε φυσικούς νόμους, και να προσπαθεί με επίπονη αιτιολόγηση, πειράματα και μελέτη, να ερμηνεύει με επιστημονικό τρόπο τα αποτελέσματα. Στο Λονδίνο εκείνης της εποχής ήταν μάστιγα οι τσαρλατάνοι, που παρουσιάζονταν στον κόσμο ως θαυματοποιοί και κέρδιζαν έτσι τεράστια ποσά, εξαπατώντας τους αφελείς της εποχής τους.

  

    Αντί όμως να επιλέξει τον σνομπισμό των συναδέλφων του, αντίθετα αυτός τους έκανε αντικείμενα μελέτης. Στα μάτια των υπολοίπων επιστημόνων αυτό που έκανε φάνταζε από εκκεντρικό, έως απόδειξη παράνοιας. Συχνά συνήθιζε να απολογείται, πως κάνει ότι κάνει,  επειδή όσο τρελός κι αν ακούγεται  οποιοσδήποτε, είναι χρέος της επιστήμης που γνωρίζει πως δεν έχει απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα, να τον ακούσει και να μελετήσει όσα αυτός ισχυρίζεται. "Είναι χρέος της επιστήμης να ερευνά χωρίς προκαταλήψεις έλεγε." Το παλαιό επιστημονικό προσωπικό της εποχής του, πάλευε να διατηρηθεί πολεμώντας την ίδια την έρευνα, πολεμώντας απελπισμένα ένα επιστήμονα που μόνος του τελικά κέρδισε περισσότερες περγαμηνές από όσες είχαν όλοι μαζί οι πολυάριθμοι επικριτές του.

     Ο ίδιος φόβος κυριαρχεί και σήμερα, όσον αφορά το θέμα της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση γενικότερα, δεν είναι ούτε η πρώτη φορά που εκδηλώνεται, ούτε φυσικά ανέκαθεν σήμαινε κάτι κακό. Η ανθρωπότητα ξεκίνησε παγκοσμιοποιημένη καθώς τα Έθνη σχηματίστηκαν εκατομμύρια χρόνια μετά την εμφάνιση του ανθρωπίνου είδους στον πλανήτη. Αλλά ακόμα κι όταν τα Έθνη σχηματίστηκαν, ακόμα και τότε διαφορετικός ήταν ο τρόπος που οριοθετούνταν οι Λαοί σε σχέση με σήμερα. Στην Αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα δεν υπήρχαν καθόλου γεωγραφικά όρια, μιας και Ελλάδα θεωρούνταν οποιαδήποτε Ελληνική Πόλη, είτε στη Μεσόγειο είτε στον Εύξεινο Πόντο, δηλαδή λέγοντας Έλληνας δεν καθόριζες κανένα συγκεκριμένο γεωγραφικό τόπο αλλά μόνον τη γλώσσα σου και τις πολιτιστικές καταβολές σου. Ακόμα και τη Βίβλο αν μελετήσει κανείς, θα δει μια κοινωνία παγκοσμιοποιημένη πολύ περισσότερο από τη δική μας σήμερα.

    Πώς αιτιολογούν τον όρο "Νέα" λοιπόν αυτοί που στριγγλίζουν κατά της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" ? Δεν κάνουν τον κόπο φυσικά. Ο Χριστιανισμός είναι αλήθεια πως στη συνέχεια βοήθησε στη δημιουργία σχεδόν όλων των σύγχρονων Ευρωπαϊκών Κρατών, παρόλο που ο Ιδρυτής του είναι σαφές, ότι δεν είχε καμιά τέτοια πρόθεση. Τα Ευρωπαϊκά Κράτη φρόντισαν φυσικά μέσω των προνομίων που απολάμβανε η κατά τόπους αναγνωρισμένη Χριστιανική Εκκλησία να ανταποδώσουν την εξυπηρέτηση. 

   Παντού στην Ευρώπη η Εκκλησία εκτός από θρησκευτική, είχε και οικονομική και διοικητική εξουσία, ενώ συμμετείχε ενεργά και στη χάραξη της πολιτικής κάθε Ευρωπαϊκού Έθνους. Την εποχή που ο μέσος κάτοικος της Γερμανίας δεν είχε δει ούτε καν την θάλασσα, που ο μέσος Βρετανός δεν είχε γευτεί ποτέ του μια ελιά, που ο μέσος Γάλλος δεν ήξερε καν από που βγαίνει ο χουρμάς, αμφότεροι πείσθηκαν να στρατολογηθούν για να διεκδικήσουν αυτά που η Εκκλησία τους παρουσίασε ως καταπατημένους Αγίους Τόπους. Αν αυτό δεν μας εξηγεί με ακρίβεια το ρόλο που διεκδικούσε η Χριστιανική Εκκλησία στην Ευρώπη, τότε τι είναι ικανό να το κάνει? Στην περίφημη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, 100.000 Γάλλοι Προτεστάντες έχασαν την ζωή τους για να μπορέσουν οι Καθολικοί να υπερασπίσουν τα προνόμια που κατείχαν απομυζώντας οικονομικά τη Γαλλία, μια Γαλλία που έτσι κι αλλιώς πλήρωνε πανάκριβα την πολιτική της διαφθορά και φυσικά την Μοναρχία. Η Εκκλησία έδειξε τότε ότι και οι Βασιλείς της Ευρώπης, ήταν πολύ μικροί για να αναμετρηθούν μαζί της.

     Η διχόνοια των Εθνών ήταν ακόμα ο παράγων που εξασφάλιζε στις θρησκευτικές αρχές κάθε τόπου, τα προνόμιά τους, την εξουσία τους, το λόγο της ύπαρξής τους. Η μελέτη της Αγίας Γραφής, ήταν πια το έργο των κατώτερων στην θρησκευτική πυραμίδα, καθώς τα ανώτερα στελέχη ασχολούνταν με την εξάπλωση της επιρροής, την εξεύρεση νέων οικονομικών πόρων, τη διεθνή διπλωματία, τις μηχανορραφίες στους Βασιλικούς οίκους της Ευρώπης, την στρατιωτική δράση κατά των αντιπάλων δογμάτων κ.λ.π. κ.λ.π. Φανταστείτε πόσο μίσος ένιωθαν εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέτες, για οποιωνδήποτε επιθυμούσε την αφύπνιση του Λαού και την Δημοκρατία.

   Γενικότερα, σε κάθε μια από τις στροφές της Ιστορίας, είναι μοιραίο να μάχονται οι κατέχοντες τα προνόμια, την φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, και να βαφτίζουν τον προσωπικό τους οικονομικό φόβο, γενικευμένη καταστροφή, σχεδόν γενοκτονία. Ξέρουν ότι αν πουν πως τους κινεί το προσωπικό τους συμφέρον, θα χάσουν τα λαϊκά τους ερείσματα και γι' αυτό επιλέγουν την συνομοσιολογία, την καταστροφολογία, την φοβική προπαγάνδα γενικότερα. 

   Αυτό στις μέρες μας εκδηλώνεται τόσο έντονα όσο ποτέ, δίνουν και παίρνουν τα σενάρια της καταστροφολογίας, σε τέτοιο βαθμό που ο Έλληνας σήμερα φοβάται περισσότερο το μέλλον του από όσο το φοβόταν στα 1940, κι ας ήξερε τότε πως αναντίρρητα ο Παγκόσμιος Πόλεμος θα τον συμπαρέσυρε όπως ανέκαθεν κάθε μεγάλος πόλεμος της Ευρώπης έκανε. Δεν είναι καθόλου λογικό, αλλά σήμερα ο Έλληνας φοβάται περισσότερο! 

    Ανέκαθεν στην Ελλάδα η Εκκλησία αντιμετώπιζε φοβικά τα άλλα θρησκευτικά δόγματα, και για να τα καταπολεμήσει κατέφευγε στη συνομοσιολογία. Δίσκοι Rock 'n Roll  που έπαιζαν αντίστροφα, ο αριθμός του Αντίχριστου, Οι Μασόνοι, Οι Τέκτονες, Οι Εβραίοι αποτελούσαν τους συνήθεις στόχους της θρησκευτικής προπαγάνδας στη Χώρα μας. Μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης, η Εκκλησία μόνη της, στο περιθώριο έκανε τέτοιου είδους κηρύγματα, και η υπόλοιπη κοινωνία ήταν απασχολημένη στο να δανείζεται στο όνομα των παιδιών της, και να εξαφανίζει κατόπιν τα δανεικά αυτά χρησιμοποιώντας πολλές χιλιάδες τρόπους διαφθοράς, που ακριβώς γι' αυτό το σκοπό ανέπτυξε. 

    Μετά το ξέσπασμα της κρίσης όμως, προέκυψε και η ανάγκη απ ενοχοποίησης της τεράστιας μάζας του Ελληνικού Λαού, που τόσα χρόνια συμμετείχε στο εμπόριο ψήφων και ρουσφετιών. Όλοι αυτοί οι Έλληνες ήρθαν αντιμέτωποι ξαφνικά με το χειρότερό τους φόβο, τον ίδιο φόβο που έχει κάθε άνθρωπος που ξέρει ότι δεν κερδίζει τίμια τα χρήματα που έχει αλλά ουσιαστικά τα κλέβει από τις επόμενες γενεές υπό μορφή δανείων. Μαζί με τους ψηφοφόρους μικρο-εμποράκους συντάχθηκαν και οι μεγαλοκαρχαρίες της πολιτικής, και ανέπτυξαν γι' αυτό και τη γνωστή θεωρία του "μαζί τα φάγαμε", κι έτσι η ανάγκη της απ-ενοχοποίησης πλέον έγινε από απλώς σπουδαία, πλέον επιτακτική. 

   Εδώ λοιπόν ακριβώς κολλάει το παραμύθι της συνομοσιολογίας που οδηγεί μέσω της παγκοσμιοποίησης, στη συνολική απενοχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας. Γιατί να κατηγορήσω εμένα που ψήφιζα εν γνώση μου απατεώνες, με μόνη μου απαίτηση να μου πετάξουν κάποιο κοκαλάκι, και να μην κατηγορήσω τα διεθνή σιωνιστικά κέντρα που συνωμοτούν κατά της Ελλάδος? Τόσο ανόητα, τόσο ρηχά, και με τόσο διεφθαρμένα κίνητρα, μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας υιοθετεί όλα αυτά τα σενάρια που εδώ και καιρό επαναλάμβανε η Εκκλησία, με σκοπό να εξυπηρετήσει τη δική της φοβική προπαγάνδα.

   Ακριβώς λόγω της ανάγκης αυτής, (βλ.της απενοχοποίησης των Ελλήνων) είναι τεράστια η αποδοχή της προπαγάνδας αυτού του τύπου, τόσο μεγάλη που στήθηκαν (στο πόδι) πολιτικά κόμματα αποκλειστικά με αυτή τη ρητορική, ακριβώς με αυτή τη θεματολογία. Όχι θα αφήνανε του Παπάδες, να καλοπιάνουν μόνοι τους το Λαό..... 

     Η ανθρωπότητα λοιπόν δεν παγκοσμιοποιείται ούτε γιατί υπάρχει σχέδιο εξόντωσης του Ελληνισμού, ούτε γιατί αυτό επιθυμούν οι Εβραίοι, ούτε γιατί αυτό θέλουν οι εξωγήινοι (ακόμα και τέτοια λέγονται), αλλά απλούστατα γιατί η Ιστορία κάνει κύκλους, και η ανθρωπότητα περνά από φάσεις εθνικιστικής απομονώσεως, σε φάσεις παγκοσμιοποίησης, κι αντίστροφα,  ανεξάρτητα από τις στριγκλιές, οποιουδήποτε κάθε φορά ενοχλούνταν φοβούμενος για το προσωπικό του μέλλον.