Εδώ και αρκετά χρόνια αναρωτιέμαι γιατί η Ελλάδα είναι έτσι. Πάντα ήμουν σίγουρος πως ζω σε μια παράξενη οπισθοδρομική Χώρα, πάντα με εξόργιζε η αμέτρητη υποκρισία του μέσου κοντόφθαλμου Έλληνα. Δεν περίμενα την Τρόικα να μου εξηγήσει γιατί τα κλειδωμένα επαγγέλματα είναι σύστημα κοινωνικά άδικο, δεν περίμενα να δω τις εκατοντάδες χιλιάδες συντάξεις πεθαμένων για καταλάβω ότι η υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση κρύβει τη θεσμική διαφθορά του κοινωνικού Κράτους, δεν εξεπλάγην που οι πολίτες με κινήματα τύπου δεν πληρώνω, ουσιαστικά αρνούνται και αμφισβητούν την ίδια την ύπαρξη του Κράτους, δεν περίμενα την διεθνή οικονομική ειδησεογραφία για να μάθω ότι τα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύει η Χώρα μας είναι ψευδή και πειραγμένα, ουσιαστικά μπορώ να πω ότι με την κρίση απλώς μαθεύτηκαν όσα εδώ και δεκαετίες γνώριζα, ή απλώς υποπτευόμουν αλλά δεν συζητούσε σκόπιμα κανείς.
Ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο αντιμετώπιζα τους σύγχρονους Ελληνικούς αστικούς μύθους μάλλον επικριτικά, θεωρώντας τους απόδειξη αμέτρητου εγωισμού και απόδειξη συνάμα ρατσιστικής προδιάθεσης. Ο μύθος της πανέξυπνης φυλής, του ανάδελφου Έθνους, του παραδοσιακά φλογερού εραστή, του επιχειρηματικού δαιμόνιου, η ανάδειξη της Αρχαίας Ιστορίας, και το ταυτόχρονο θάψιμο της νεότερης, μπορεί στην Ευρώπη να προκαλούσαν γέλιο και μια εικόνα ονειροπόλου χαζοβιόλη για τον σύγχρονο Έλληνα, αλλά για μένα δεν έπαψε ποτέ να είναι ασυγχώρητη ελαφρότητα για μην πω βλακεία.
Πολύ δε περισσότερο με κάνουν να θυμώνω, διάφορα εκτρώματα του σύγχρονου ελληνικού παραλογισμού, συνομωσιολογίες που ανέκαθεν διέδιδε η θρησκόληπτη μερίδα Ελλήνων, και που προσφάτως απέκτησαν ιδιαίτερη αξία λόγω κρίσης. Σύμφωνα με την παρανοϊκή αυτή αφήγηση, η κρίση μεθοδεύτηκε από μασόνους, Εβραίους τραπεζίτες, που σκοπό έχουν την άλωση μιας Χώρας, της οποίας οι ξεπουλητές ανέκαθεν ήταν πολλοί περισσότεροι από τους Πατριώτες. Και πότε βρε κουτορνίθια υπήρχε τσίπα στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου? Στην Επανάσταση μήπως με τα καπάκια των οπλαρχηγών? Μήπως αργότερα με το πλιάτσικο των πρώτων δανείων? Μήπως μετά με την αναγνώριση από το Κράτος των τσιφλικάδων και τους υπέρογκους δασμούς στο στάρι? Για να μην πω για τον εμφύλιο, στο οποίο οι μισοί Έλληνες μας θελαν δούλους του Μακαρθισμού και οι άλλοι μισοί του Κομμουνισμού?
Αλλά πιστεύω πια πως δεν λέω τίποτε καινούριο, τα ξέρετε πια τουλάχιστον οι περισσότεροι. Το μνημόνιο ήρθε γιατί κανείς πια δεν δάνειζε την Ελλάδα, μια Ελλάδα που προτιμά να ξεφτιλίζεται, παρά να προσαρμόσει το Κράτος της στα φυσιολογικά του μεγέθη. Αυτή είναι άλλωστε και η πραγματικότητα που με κάνει να συμπεραίνω, ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Αν υπήρχε πρόβλημα κατανόησης θα ήλπιζα τουλάχιστον στην αφύπνιση, αλλά εδώ το ζήτημα δεν είναι αυτό. Κάθε Έλληνας ξέρει σε πόσο παράνομο και διεφθαρμένο περιβάλλον ζει, αλλά δεν θέλει τίποτε να αλλάξει γιατί φοβάται να ζήσει σε μια σύγχρονη ανταγωνιστική Οικονομία. Φοβάται την Αξιοκρατία, φοβάται τις αξιολογήσεις, φοβάται την ασυδοσία του Ιδιωτικού τομέα που ο ίδιος διαμόρφωσε με σκοπό να κλέβει τους συμπολίτες του, φοβάται τη στιγμή που θα αποδειχθεί πόσο ληστρικά λαθροβιούσε.
Γι' αυτό λοιπόν είναι ανώφελο να μιλά κανείς σε μια κοινωνία που δεν νοιάζεται καθόλου να δημιουργήσει, να ρισκάρει αλλάζοντας και να αναγεννηθεί. Η κατανόηση δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο αυτής της κοινωνίας, το ζητούμενο της είναι αποκλειστικά και μόνο η συντήρηση καταστάσεων και εισοδημάτων. Μια συντήρηση που όμως είναι ανέφικτη πια ανεπιστρεπτί λόγω του γεγονότος ότι πλην της Ε.Ε. κανείς δεν πρόκειται ποτέ τις επόμενες δεκαετίες να μας ξαναδανείσει, όσο δηλαδή ακόμα δέχεται να μας δανείζει και αυτή. Γιατί το επόμενο στάδιο είναι η μονομερής κατάργηση των μνημονίων από μέρους των δανειστών και η αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Στο επόμενο στάδιο θα συλλαμβάνονται Έλληνες γιατί περνώντας παράνομα την Ελληνο-Αλβανική μεθόριο επιχείρησαν να εισέλθουν σε κοινοτικό έδαφος ως οικονομικοί ΛΑΘΡΟ-μετανάστες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου