«Είναι τιμή για το ΠΑΣΟΚ» να τον έχει στις τάξεις του. «Κοσμεί» το ΠΑΣΟΚ. Είναι ένας «αγωνιστής της ζωής και της δημοκρατίας». Ολα αυτά, δε, ήταν ο απερίγραπτος κύριος Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, κατά τον υπουργό Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος -εκτός από το αριστερό προφίλ του- τώρα ανησυχεί και επειδή «δαιμονοποιείται ο συνδικαλισμός». Για τον λόγο αυτόν, ανέλαβε χθες να βάλει τα πράγματα στη σωστή διάστασή τους, κολακεύοντας τον συνδικαλιστή, που συχνά συμπεριφέρεται σαν τραμπούκος και έχει ταυτίσει τη δημόσια παρουσία του με τον εκφοβισμό και τις εκβιαστικές τακτικές, από το πάνελ τηλεοπτικής συζήτησης, όπου συμμετείχαν και οι δύο.
Καθώς επιδαψίλευε τις κολακείες του στον Ν. Φωτόπουλο -ο οποίος με δυσκολία συγκρατούσε ένα χαμόγελο αυταρέσκειας, με κάτι όμως σαν περιφρόνηση για τον υμνωδό του- εγώ παρακολουθούσα το βλέμμα του Μ. Χρυσοχοΐδη, ελπίζοντας (λόγω της συμπάθειάς μου για τον άνθρωπο) ότι θα διακρίνω έστω μια φευγαλέα σκιά ντροπής για τη στάση του. Αντιθέτως, τα μάτια του έλαμπαν από τη λαχτάρα μην τυχόν κι ο «καπετάν Φασαρίας» της ΔΕΗ αποκρούσει το εγκώμιο που του έπλεκε. Από μια πλευρά, ήταν απεχθής ο Μ. Χρυσοχοΐδης, κυρίως για την αδεξιότητα, τη χοντροκοπιά της τεχνικής του στην κολακεία. Ούτε το παραμικρό ίχνος φινέτσας ή αυτοσαρκασμού, για την αυτοπροστασία του, ει μη τι άλλο!
Από μια άλλη πλευρά όμως, ομολογώ ότι, παρά τον αρχικό εκνευρισμό που μου προκάλεσε το οικτρό θέαμα, την απέχθεια σταδιακά διαδέχθηκε ένα περίεργο συναίσθημα. Οχι ακριβώς θαυμασμός, αλλά κάτι παραπλήσιο, αν και κατά πολύ κατώτερο, όπως, ας πούμε, όταν μαθαίνεις ότι ο τάδε γνωρίζει απταίστως Esperanto και λες από μέσα σου: «Τι λες, βρε παιδάκι μου, Esperanto!», ενώ συγχρόνως αναρωτιέσαι γιατί δεν καθόταν να αφιερώσει τον ίδιο χρόνο για να μάθει μια άλλη γλώσσα, με την οποία, τέλος πάντων, θα μπορούσε να διαβάσει και τίποτε της προκοπής. Καταλαβαίνω όμως ότι αυτή η ανοίκεια αναισχυντία, την οποία έβλεπα στον Μ. Χρυσοχοΐδη καθώς «ξεσκόνιζε» τον Ν. Φωτόπουλο, είναι το sine qua non για το επάγγελμά του. Ενας πολιτικός που μπορεί να ντρέπεται για όσα τον υποχρεώνει η σκοπιμότητα να εκστομίζει μάλλον δεν κάνει για πολιτικός. Και, προφανώς, ο Μ. Χρυσοχοΐδης όχι μόνον δεν αισθάνεται άσχημα με το επάγγελμά του, αλλά όπως και οι περισσότεροι του είδους των λεγόμενων (κατ’ ευφημισμόν...) πρωτοκλασάτων ονειρεύεται κάποτε να γίνει και αρχηγός. Εφόσον, λοιπόν, η απουσία των ενοχλητικών ορίων στην ανθρώπινη συμπεριφορά που θέτει η ντροπή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πολιτική, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Στο κάτω κάτω, παρά την αμφισβήτηση που υφίστανται λόγω της κρίσης, οι πολιτικοί έχουν τη χρησιμότητα τους - όπως την έχουν, άλλωστε, και οι πόρνες. Εμεινα, πάντως, με την απορία γιατί ο Μ. Χρυσοχοΐδης -αφού τόσο πολύ ήθελε να γίνει αρεστός στον Ν. Φωτόπουλο- δεν έκανε και μια ωραία τούμπα επί τόπου. Υποθέτω ότι ήταν ζήτημα σκηνοθεσίας της εκπομπής, δεν θα ήταν δυνατόν να ανοίξει το πλάνο...
Στο επίπεδο της πολιτικής ανάλυσης, ωστόσο, η ανεκδιήγητη στάση του δήθεν εκσυγχρονιστή Μ. Χρυσοχοΐδη (σημειωτέον ότι στο ΠΑΣΟΚ, όπου τον γνωρίζουν καλύτερα, τον αποκαλούν «ο μεταλλαγμένος»...) ήταν σαν μια στήλη φωτός, που πέφτει ξαφνικά εκεί που δεν την περιμένεις και καταυγάζει την πραγματικότητα. Πίσω από τις επίσημες ρητορείες του ΠΑΣΟΚ, για τη σωτηρία της χώρας και άλλα ηχηρά παρόμοια, η αληθινή προτεραιότητά τους είναι η σωτηρία του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Αφού, τέλος πάντων, με την ξεροκεφαλιά και την αδυναμία τους, μακροπρόθεσμα δεν μπορούν να αποτρέψουν την ανοιχτή χρεοκοπία, γιατί να διαλύσουν και τις δομές επάνω στις οποίες στηρίζεται το ΠΑΣΟΚ; Αυτές λοιπόν αγωνίζονται να περισώσουν, αρνούμενοι να θίξουν το κράτος, ώστε την επόμενη ημέρα να έχουν μια βάση από την οποία να ξεκινήσουν.
Η αποθέωση του Κουρουμπλή
Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ερχόταν κάποτε η μέρα που δελτίο Τύπου του Π. Κουρουμπλή θα ξεκινούσε ως εξής: «Ο βουλευτής Αιτ/νιας ΠΑΣΟΚ κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής παραχωρώντας συνέντευξη σε Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης (αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό CNN, BBC Radio, γερμανικό κανάλι ARD και ιαπωνική εφημερίδα Asahi Shimbun), ερωτηθείς» κ. λπ. Φυσικά, ούτε και ο ίδιος το περίμενε και, μάλλον, πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος με τη δόξα του. Βέβαια, για όσους καταλαβαίνουν, η δόξα του Κουρουμπλή είναι γεγονός ενδεικτικό του εκπεσμού μας...
Η αφέλεια της πονηριάς
Ποτέ δεν αμφέβαλα ότι στο βάθος της «εξυπνάδας» των ανέντιμων, που πιστεύουν ότι οι κανόνες υπάρχουν μόνον για τους βλάκες, πρέπει να κρύβεται μια βαθύτατη αφέλεια. Μου το επιβεβαίωσε η παλαιότερη δήλωση ενός εκ των προφυλακισθέντων για την υπόθεση των στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων, την οποία, λόγω επικαιρότητας, προβάλλει ξανά και ξανά ο ΣΚΑΪ: «Τέτοια στοιχεία (σ. σ.: εννοεί για τα στημένα ματς) δεν υπάρχουν», δηλώνει ο παράγων, κάνει μια ανεπαίσθητη παύση και προσθέτει: «Και ούτε πρόκειται να τα βρουν»...
Η κουστωδία της ΕΡΤ
Το άφησα για το τέλος, επειδή δεν θέλω να κακοκαρδίσω όσους ελπίζουν ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να περιορίσει την έκταση του κράτους. Λοιπόν, από τα 32 άτομα της ελληνικής δημοσιογραφικής αποστολής για το πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών, τα 17 άτομα ήταν της ΕΡΤ. (Είπατε τίποτε για εξυγίανση;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου