Αναστολή σύνταξης χήρας που εργάζεται
(Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αριθ. 2482/2011)
Το Ελεγκτικό Συνέδριο αντιμετώπισε την εξής περίπτωση: Η διάδικος, χήρα κρατικού λειτουργού, είχε δικαιωθεί με πράξη του Γενικού Λογιστηρίου του 1999 να λαμβάνει τη σύνταξη του συζύγου της. Παράλληλα όμως η ίδια εργαζόταν στο ΕΣΥ και λάμβανε τις αποδοχές για τις εκεί υπηρεσίες της. Στη συνέχεια, με απόφαση του ίδιου έτους 1999 του υπουργού Οικονομικών ανεστάλη η καταβολή της σύνταξης του συζύγου της. Τόσο το Τμήμα, όσο και η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκριναν ότι ναι μεν η συνταξιοδοτική αξίωση της χήρας δημόσιου υπαλλήλου ή λειτουργού αποτελεί περιουσιακό δικαίωμα, προστατευόμενο από τις διατάξεις του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, πλην όμως ο περιορισμός που τίθεται με τις διατάξεις της πάρ. 2 του άρθρου 58 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων δεν συνιστά αθέμιτη στέρηση απονεμηθείσας σύνταξης, εφόσον ο περιορισμός αυτός έχει προσωρινό χαρακτήρα και συναρτάται αφενός με την παράλληλη απόληψη αποδοχών ενέργειας και αφετέρου με την αναγνώριση ως συντάξιμου του χρόνου που ο συνταξιούχος λαμβάνει συγχρόνως και αποδοχές ενέργειας, με συνέπεια να μη θίγεται η προστατευόμενη από το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ συνταξιοδοτική αξίωση (Αντίθετη μειοψηφία).
Τυπολατρία της πολιτικής Δικαιοσύνης κατά τη διαδικασία των απαλλοτριώσεων
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 6.12.2011, Αναστασάκης κατά Ελλάδος)
Με κοινή υπουργική απόφαση του έτους 2002 απαλλοτριώθηκε, για την κατασκευή Ολυμπιακών Εργων, ιδιοκτησία του προσφεύγοντος 79.218,52 τ.μ., σε τμήμα του οποίου ο ίδιος λειτουργούσε και επιχείρηση συνεργείου αυτοκινήτων. Ο προσφεύγων στο Εφετείο, όπου δικαζόταν αίτηση καθορισμού οριστικής μονάδας του Δημοσίου, υπέβαλε «ανταίτηση», με την οποία ζήτησε να καθορισθεί ιδιαίτερη αποζημίωση για την επιχείρηση του συνεργείου του, το οποίο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει πλέον σε άλλο ακίνητο, διότι δεν υπάρχει τέτοιο.
Το Εφετείο απέρριψε την εν λόγω ανταίτηση ως απαράδεκτη, διότι δεν περιλαμβανόταν τέτοιο στο αιτητικό της αίτησης του Δημοσίου. Ο Αρειος Πάγος επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δέχθηκε ότι το Εφετείο έπρεπε να εξετάσει στη διαδικασία κάθε ζήτημα που είχε σχέση με την αξία του απαλλοτριωθέντος και συνεπώς η υποχρέωση που έθεσε στον προσφεύγοντα, δηλαδή να ασκήσει αυτοτελή αίτηση και όχι ανταίτηση, συνιστά μια υπερβολική τυπολατρία, η οποία παραγνωρίζει τη λoγική σχέση της αναλογικότητας που πρέπει να υπάρχει μεταξύ σκοπού και παρεχόμενων μέσων. Ετσι, το Δικαστήριο διαπίστωσε μια παραβίαση του άρθρ. 6 πάρ. 1 της ΕΣΔΑ περί δίκαιης δίκης. Ομως, σε κάθε περίπτωση, παρατηρεί το Δικαστήριο, η αποζημίωση των 195.845,24 ευρώ που καθορίσθηκε από το Εφετείο, δεν φαίνεται παράλογη, τα στοιχεία δε του φακέλου δεν δείχνουν ότι το Εφετείο κατά τον υπολογισμό της αποζημίωσης δεν έλαβε υπόψη του και το κριτήριο της στέρησης των κερδών από την επιχείρηση του προσφεύγοντος. Αποζημίωση δεν παρέχεται στον προσφεύγοντα, διότι δεν ζητήθηκε.
Oρια ελέγχου των αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο - καταδίκη της Ελλάδος για καθυστέρηση πολιτικής δίκης
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 10.1.2012, Νάκα κατά Ελλάδος)
Η προσφεύγουσα, καθαρίστρια σε νοσοκομείο του ΕΣΥ, το έτος 2000 άσκησε αγωγή στα ελληνικά δικαστήρια με την οποία ζητούσε ποσό περίπου 100.000 ευρώ, για υπερωριακή εργασία. Η αγωγή της απορρίφθηκε αμετακλήτως το έτος 2009.
Παραπονέθηκε με την προσφυγή για παραβιάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, σχετικά με τη διαδικασία. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δέχθηκε ότι δεν ανήκει στη δικαιοδοσία του η διαπίστωση νομικών ή πραγματικών σφαλμάτων των εθνικών δικαστηρίων, παρά μόνο στο μέτρο που μπορεί να θίξουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που προστατεύονται από την ΕΣΔΑ. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, το ΕΔΔΑ δεν βρήκε κάποια ένδειξη κατάχρησης κατά τη διεξαγωγή της δίκης, ούτε παραβίαση των δικονομικών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας. Εξάλλου, η επίδικη αξίωση δεν θεωρείται «περιουσία», κατά την έννοια του Πρώτου Πρωτοκόλλου, αφού δεν έχει βεβαιωθεί με τελεσίδικη απόφαση.
Δέχθηκε όμως ότι οι ελληνικές δικαστικές αρχές παραβίασαν την αρχή της δίκαιης δίκης (άρθρ. 6 πάρ. 1 της ΕΣΔΑ), λόγω αδικαιολόγητης βραδύτητας περάτωσης της σχετικής δίκης, η οποία διήρκεσε επί 9 σχεδόν έτη! Και επιδίκασε στην προσφεύγουσα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ποσού 4.000 ευρώ.
Καταδίκη της Ελλάδος για καθυστέρηση πολιτικής δίκης
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφ. της 10.1.2012, Φεργαδιώτη-Ριζάκη κατά Ελλάδος)
Ο πατέρας της προσφεύγουσας (τον οποίο αυτή διαδέχθηκε) μαζί με άλλους τον Ιούνιο του 1989 άσκησε αγωγή αναγνωριστική κυριότητας κατά του Δήμου Αιγάλεω και της Εκκλησίας Ορθοδόξων κ.λπ. Δικαιώθηκε από όλους του βαθμούς δικαιοδοσίας και τον Αρειο Πάγο, τελειωτικά το έτος 2009. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δέχθηκε τελικά ότι οι ελληνικές δικαστικές αρχές παραβίασαν της αρχής της δίκαιης δίκης (άρθρ. 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ), λόγω αδικαιολόγητης βραδύτητας περάτωσης της σχετικής δίκης, η οποία διήρκεσε επί 19 έτη! Και επιδίκασε στην προσφεύγουσα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ποσού 20.000 ευρώ και για δικαστικά έξοδα ποσό 1.500 ευρώ.
Καταδίκη της Ελλάδος για καθυστέρηση ποινικής δίκης
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, απόφαση της 10.1.2012, Γετίμης κατά Ελλάδος)
Ο προσφεύγων, μετά από μηνυτήρια αναφορά του Παντείου Πανεπιστημίου του έτους 1999, παραπέμφθηκε σε δίκη το έτος 2005 για απάτη, πλαστογραφία, υπεξαίρεση, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Εκεί η δίκη διήρκεσε από 21.11.05 έως 6.6.07 που εκδόθηκε καταδικαστική για τον προσφεύγοντα απόφαση (κάθειρξη 16 ετών). Στη δίκη εξετάστηκαν 94 μάρτυρες και αναγνώστηκαν 1.100 έγγραφα. Η απόφαση καθαρογράφτηκε στις 4.4.09. Ο προσφεύγων άσκησε έφεση, της οποίας η εκδίκαση ορίστηκε για τις 19.10.10, οπότε αναβλήθηκε και μέχρι σήμερα δεν έχει δικαστεί.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, παρά την περιπλοκότητα της σχετικής δίκης και το μεγάλο αριθμό των κατηγορουμένων, δέχθηκε ότι οι ελληνικές δικαστικές αρχές παραβίασαν της αρχής της δίκαιης δίκης (άρθρ. 6 πάρ. 1 της ΕΣΔΑ), λόγω αδικαιολόγητης βραδύτητας της σχετικής δίκης που ακόμη βρίσκεται στον πρώτο βαθμό. Και επιδίκασε στον προσφεύγοντα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ποσού 5.000 ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου