Τα μηνύματα από την Εσπερία γίνονται όλο και πιο δυσοίωνα. Οι σκληροί του ευρωπαϊκού Βορρά στέλνουν ξεκάθαρα το μήνυμα ότι η Ευρωζώνη μπορεί να ζήσει με ένα μέλος λιγότερο, ακόμη και δύο. Το επιχείρημά μας ότι, αν δεν υπάρξει «αλληλεγγύη» (με ελληνικά μέτρα), θα ανατιναχθούμε συμπαρασύροντας ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν πιάνει.
Γι’ αυτό, διάφοροι άρχισαν να συζητούν τη δεύτερη γραμμή επιχειρηματολογίας. Μπορεί να μην τους ανατινάξουμε οικονομικά, αλλά θα τους αναγκάσουμε ανατιναχθούν πολιτικά. Η πολιτική κρίση στην Ελλάδα θα γίνει θρυαλλίδα κοινωνικών ταραχών στην Ευρώπη. Θα κάνουμε δηλαδή κάτι σαν εξαγωγή επανάστασης. Καλό! Το άλλο, με τον Τρότσκι, το ξέρετε;
Το πρόβλημα με αυτή τη δεύτερη γραμμή άμυνας δεν είναι το ατελέσφορό της. Είναι ότι μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Αν ελλοχεύει ο κίνδυνος κοινωνικών ταραχών, τότε αυτό είναι ένας ακόμη λόγος για να αποστειρωθεί η «πηγή του κακού». Ακόμη και αν ισχύουν τα συνωμοσιολογικά σενάρια περί «τιμωρίας της Ελλάδος» ή «χώρας πειραματόζωου», υπάρχει καλύτερο μήνυμα προς τους απείθαρχους λαούς της Ευρώπης από την αποπομπή του πρώτου ταραχοποιού από την Ευρωζώνη;
Το βασικό πρόβλημα είναι πως κάθε φορά που κάποιοι μάς σπρώχνουν προς την έξοδο, εμείς κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, τάχα μου διαπραγματευόμενοι για τα μάτια της εγχώριας εκλογικής πελατείας. Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, το πολιτικό και μιντιακό σύστημα παράγει σενάρια για εσωτερική κατανάλωση. Σενάρια που μας καθησυχάζουν, αλλά οδηγούν στην καταστροφή. Αντί να ξεκουνηθούμε για να αλλάξουν τα πάντα, ώστε να έρθει η περιβόητη ανάπτυξη (ανοιχτά επαγγέλματα, άρση γραφειοκρατικών περιορισμών κ.λπ.), μας ταΐζουν μύθους περί επαναδιαπραγμάτευσης και κρυφών άσων που έχουμε στο μανίκι μας.
Ενα πράγμα δεν μας δίνουν, αλλά ούτε θέλουμε να καταλάβουμε. Αν δεν αλλάξουμε τα πάντα, και διπλάσια να ήταν τα δάνεια από την Ευρώπη, το μόνο που θα πετυχαίναμε θα ήταν να αυξήσουμε το χρέος. Αυτή η χώρα έχει πρόβλημα παραγωγής, που επιδεινώνεται όσο διάφοροι υπουργοί επιχειρούν την επανεκλογή τους συντηρώντας τις παλιές δομές για χάρη των πελατειακών τους δικτύων. Ο σπειροειδής κύκλος προς τα κάτω που ξεκίνησε το 2000, αλλά επιταχύνθηκε την περίοδο 2004-2009 έχει πάτο. Και τον πλησιάζουμε με ορμή. Τόσο μεγάλη, που καμιά προσγείωση δεν θα είναι ασφαλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου