Δίκιο είχε η κ. Παπαρρήγα προχθές στη Βουλή όταν απευθυνόμενη στον Πρωθυπουργό είπε: «Στο τέλος θα το πιστέψετε και ο ίδιος ότι η ελληνική κυβέρνηση έσωσε την Ευρώπη».
Παραγνώρισε, βέβαια, το ουσιώδες. Και το ουσιώδες έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβάνεται τα κεκτημένα του δικαιώματα ο κλάδος των πολιτικών. Φιλοδοξία κάθε πολιτικού που σέβεται τον εαυτό του είναι μια μέρα να κυβερνήσει, κοινώς να επιτύχει ένα τέτοιο ποσοστό στις εκλογές που θα του επιτρέψει να κυβερνήσει.
Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα. Διότι ο πολιτικός μας, από την στιγμή που θα κερδίσει τις εκλογές, ξέρει ότι πρέπει να παράγει έργο - γι' αυτό τις κέρδισε εξάλλου. Ως εκ τούτου, εργάζεται πυρετωδώς για τη σύνταξη νομοσχεδίων και την ψήφισή τους από τη Βουλή προκειμένου να γίνουν νόμοι.
Και κάπου εδώ εμφανίζονται τα όρια της δουλειάς του και της ευθύνης του!
Διότι από κει και πέρα οι νόμοι αυτοί προωθούνται στο προκεχωρημένο φυλάκιο της κυβέρνησης και του έργου των υπουργών της, που ακούει στο όνομα Δημόσια Διοίκηση. Πολλοί την παρομοιάζουν με τον Πύργο του Κάφκα, όμως θα μπορούσες να πεις πως θυμίζει περισσότερο την πολιτεία των αγγέλων, μιας και δουλειά της είναι να μεταφέρει τους νόμους αυτούς στην κοινωνία η οποία και καλείται να τους εφαρμόσει.
Και στο σημείο αυτό εγκαταλείπουμε τα όρια του φυσικού κόσμου και περνάμε στον χώρο της μεταφυσικής. Μιας και η κοινωνία αυτή, ως εγκυμονούσα παρθένος, μπορεί να αλλάζει χωρίς να αλλάξει, να μεταρρυθμίζεται χωρίς να μεταρρυθμιστεί, κοινώς να τηρεί το άμωμο των κεκτημένων της δικαιωμάτων και των κλειστών της επαγγελμάτων ενώ συγχρόνως τα ίδια αυτά επαγγέλματα ανοίγουν.
Αθροίζοντας, λοιπόν, νόμους και διατάγματα, δικαιούται ο κ. Πρωθυπουργός να πιστεύει ότι τον περασμένο χρόνο η Ελλάδα άλλαξε πρόσωπο και ότι στους επόμενους μήνες, με τον αριθμό των νόμων που θα προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα, όχι μόνον θα σωθεί η ίδια αλλά θα σώσει και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Διότι οφείλω να ομολογήσω πως προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ποσώς αν η κυβέρνηση θα υποχωρήσει, ή δεν θα υποχωρήσει, μπροστά στα αιτήματα της όποιας συντεχνίας. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι τα ταξί να κυκλοφορούν στους δρόμους αντί να τους κλείνουν, ει δυνατόν χωρίς διπλές κούρσες, εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να ζω σε μια κοινωνία που δεν βρίσκεται μονίμως σε εμπόλεμη κατάσταση, σε μια διαρκή αυτόφωρη πτώχευση. Θα μου πείτε, μου ζήτησε ο κ. Ραγκούσης να κάνω υπομονή ώς τη ΔΕΘ όπου όλα αυτά θα έχουν λυθεί. Τι είναι ένας μήνας και κάτι μέρες μπροστά στην αιωνιότητα της μεταφυσικής, θα μου πεις! Οπως εξάλλου είπε και ο κ. Βενιζέλος, η Ελλάδα πρέπει να εννοεί ό, τι λέει, διότι αν δεν το εννοεί, θα χάσει την αξιοπιστία της. Αυτό μας έλειπε τώρα! Να χάσουμε και την αξιοπιστία μας, ο Θεός να μας φυλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου