Καθώς σε Ρώμη, Παρίσι, Βρυξέλλες και Βερολίνο οι διαβουλεύσεις επί του ελληνικού χρέους κορυφώνονται, οι δύο πλευρές περιχαρακώνονται και ο ισχυρότερος φαίνεται πως θα επιβάλει την άποψή του.
Σε αυτό το κλίμα, οι εκπρόσωποι των εμπορικών τραπεζών στη Ρώμη δείχνουν να προτιμούν τη λύση της επαναγοράς ομολόγων από τον EFSF και αδυνατούν να καταλήξουν σε ένα σενάριο μετακύλισης των λήξεων του 2012-2013. Αυτό συμβαίνει διότι, αφενός μεν, πολλοί είναι οι επενδυτές που κρύβονται πίσω από τις αξιολογήσεις των οίκων, αφετέρου δε, άλλοι τόσοι τρέμουν στην ιδέα της επιδείνωσης των λογιστικών τους βιβλίων.
Ως συμβιβασμό, μάλιστα, προτείνουν στην Ε.Ε. και τη Γερμανία να εγγυηθούν τη ρευστότητά και επιβίωσή τους με άλλα μέσα. Το Βερολίνο θεωρεί τη στάση των ιδιωτών «κοροϊδία» και τη στάση των Γάλλων «πλήγμα στον άξονα» των δύο πρωτευουσών.
-Μείωση της ονομαστική αξίας του αρχικού κεφαλαίου επί των απαιτήσεων των ελληνικών τίτλων κατά 35 ως και 50%.
-Αγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά για όγκο χρέους που λήγει και πέραν του 2013, με επίπτωση 20 μονάδων βάσης στο σύνολο του δημοσίου χρέους.
-Διατήρηση της οροφής εγγυήσεων του EFSF στο σημερινό της επίπεδο (για επιχειρησιακή απόδοση 440 δισ. ευρώ)
-Δυνατότητα εφαρμογής του προγράμματος και σε άλλες χώρες αν χρειαστεί.
-Η καγκελαρία και το υπουργείο Οικονομικών παραδέχονται επίσης:
Το πρόγραμμα της δευτερογενούς αγοράς ομολόγων έπρεπε να είχε περιληφθεί στο σχέδιο της 25ης Μαρτίου, αλλά οι αγορές θα το έβλεπαν ως ένδειξη αδυναμίας του Βερολίνου.
Το σημείο αυτό του προγράμματος θα είχε τη μέγιστη δυνατή λογιστική επίπτωση στο χρέος, χωρίς να είναι πιστωτικό γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά, σε καμία περίπτωση δεν νοείται πολιτικά ως «συμμετοχή των ιδιωτών».
Χωρίς ορατές «πολιτικά» απώλειες των τραπεζών και των επενδυτών, το πρόγραμμα θα «σκοντάψει» στο γερμανικό Κοινοβούλιο και η Μέρκελ θα χάσει τις εκλογές του 2013.
Όσο δεν πληρούνται αυτές οι προδιαγραφές, τότε η Σύνοδος θα δυσκολεύεται να πάρει αποφάσεις και όσο διαρκεί η περίοδος των διαπραγματεύσεων τόσο θα διαρκεί και η αβεβαιότητα. Σε αυτό το διάστημα, όπως είναι λογικό, θα τεσταριστούν και οι αντοχές πολλών ακόμα αδύναμων κρίκων.
Στην αβεβαιότητα, όμως, η Γερμανία είναι η μόνη που κερδίζει. Το επιτόκιο του δεκαετούς bund της επιτρέπει να δανείζεται πιο φτηνά από το κόστος χρήσης των αποθεματικών της και να δανείζει με τεράστια περιθώρια κέρδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου