Εξι μήνες πριν, εφόρμησε στον ανυποψίαστο Στρος-Καν φωνάζοντας: «Ο λογαριασμός δεν βγαίνει!». Δύο μήνες πριν, τίναξε τα σχέδια για τα καζίνο σαν μάρκες στον αέρα. Ενα μήνα πριν, εστίασε στον Φ. Σαχινίδη και τον παρομοίασε πρώτα με τον Γιάννη που κερνά και μετά με τον Γιάννη που πίνει. Αυτήν την εβδομάδα, ξεσπάθωσε που την αντιμετώπισαν «ως ufo», που κάνουν «κόλπα με το opengov» που κανείς δεν ακούει το ν Μιραμπό: «Οταν εκβιάζεται η δημοκρατία, δολοφονείται». Μετά μια ζωή ευθυγραμμισμένη στη λεπτή πράσινη γραμμή του σοσιαλισμού, η Βάσω Παπανδρέου ανακάλυψε την τεθλασμένη. Και μπήκε στο πάνθεον των παπανδρεϊκών φίλων, που δοκίμασαν πόσο γλυκό είναι το αντιμνημονιακό αντάρτικο.
Δεν είναι μόνο εκείνη που ρίχνει κάθε τόσο αλάτι στη σοσιαλιστική πληγή. Προηγήθηκαν οι «αδελφοποιτοί» του πρωθυπουργού: ο θεωρητικός του ΚΚΕ που έγινε πρόεδρος στο ΙΣΤΑΜΕ Ν. Κοτζιάς και ο διαγραφείς από την Κ. Ο. του ΠΑΣΟΚ και την πρωθυπουργική λίστα φίλων Β. Παπαχρήστος. Μια διαφωνία με το Μνημόνιο και οι δυο τους βρέθηκαν αγκαλιασμένοι στα απόβλητα του σοσιαλισμού. Προφανώς αγνόησαν αυτό που έλεγε ο Μιραμπό: «Σε εποχές αναρχίας, μπορεί κάποιος να μοιάσει με δικτάτορα για να γίνει σωτήρας».
Πλέον, μοιάζει σαν όνειρο η εποχή του σοσιαλιστικού έρωτα, από το 2000 που τους ξεχώρισε ο Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών ώς το 2007 που οι τρεις τους έτρεξαν την κούρσα διαδοχής ενάντια στον Ευ. Βενιζέλο. Ως «κεραυνοί εις φάκελον» λειτούργησαν τα πύρινα αντιμνημονιακά άρθρα του Ν. Κοτζιά στις εφημερίδες. Οσο για τον Ν. Παπαχρήστο... Μάλλον του «έβαλε λόγια» ο μνημονιακός κουμπάρος Γ. Παπακωνσταντίνου. Επειτα από κάθε συζήτηση μαζί του, ο (όλο και λιγότερο) φίλος του πρωθυπουργού έβγαινε από την αίθουσα και άναβε τα «Καρέλια Αγρινίου» το ένα πάνω στο άλλο, μήπως πάνε τα φαρμάκια του Μνημονίου πιο κάτω στην πολιτική ατζέντα. Και ύστερα, ο Β. Παπαχρήστος καταψήφισε το πολυνομοσχέδιο και διεγράφη πανηγυρικά, όπως ακριβώς απεπέμφθη από το ΙΣΤΑΜΕ και ο φίλος του Ν. Κοτζιάς. Εκτοτε, είναι ερωτητέον αν κάποιος απ’ τους δύο ξαναείδε τον Γ. Παπανδρέου. Γιατί όπως έλεγε και ο Μιραμπό, «η σύντομη απουσία εντείνει τον έρωτα. Η παρατεταμένη απουσία τον σκοτώνει». Και καθώς το πατρόν των πρώην φίλων που γίνονται εχθροί επανέρχεται δυναμικά στην κολεξιόν του σοσιαλισμού, ένας παλαιός μόδιστρος της πολιτικής ξαναμπαίνει στο κάδρο. Ο Α. Λιβάνης, ο εξ απορρήτων του Α. Παπανδρέου, αποφάσισε να κάνει δύσκολη τη μνημονιακή ζωή του γιου του.
Παρασκηνιακά
Κινούμενος πάντα στη σκιά του πράσινου ήλιου, ο κ. Λιβάνης γκρινιάζει παρασκηνιακά αφού, όπως έλεγε και ο Μιραμπό, «σίγουρα θα μαντέψετε όλα αυτά που δεν θα σας πω». Παράλληλα, ακούγεται πως κάνει εντατικά αντιμνημονιακά μαθήματα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι φίλος του από την εποχή που κανείς μας δεν ήξερε πως η σοσιαλιστική γραμμή μπορεί και να οδηγεί στη χρεοκοπία. Αλλά αν οι αντιμνημονιακές οιμωγές των γηραιών πασόκων αντιμετωπίζονται ως καλτ γκρίνιες, κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει τη μαινόμενη Βάσω Παπανδρέου. Εκείνη δεν δείχνει καθόλου πρόθυμη να μπει αμαχητί στο χρονοντούλαπο του σοσιαλισμού δίπλα στα εκθέματα «Κοτζιάς», «Παπαχρήστος» και στον ανδριάντα «Λιβάνης» για να θυμίζει στους νεότερους πώς ζέσταινε τις σοσιαλιστικές καρδιές τους ο πράσινος μουσειακός ήλιος. Βλέπετε, το τελευταίο τρένο για την πρωθυπουργία ήδη σφυρίζει. «Και ποιος έχει τη δύναμη να απαρνηθεί αυτό που θέλει πιο πολύ απ’ όλα;». Τη φράση την είπε ένας κουτσός, δύσμορφος άνδρας που ύστερα από άπειρες προσπάθειες, συμβιβασμούς και απάτες, κατάφερε, δύο μήνες πριν πεθάνει, να γίνει πρόεδρος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Και το όνομά του ήταν Μιραμπό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου