«Οχι ότι υπάρχει κάτι για τους φαρμακοποιούς...», έσπευσε να πει βουλευτής του ΠΑΣΟΚ το βράδυ της περασμένης Τρίτης στην αίθουσα της ολομέλειας, πριν καθήσει και πάλι στο έδρανό του. Είχε μόλις ανακοινώσει την αρνητική επιλογή του, στο πλαίσιο ονομαστικής ψηφοφορίας για κρίσιμες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών, ως προς τη ρύθμιση για την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων. Η ρύθμιση, ως γνωστόν, δεν πέρασε. Το γεγονός, εκτός των άλλων, προκάλεσε και σχόλια εντός της κυβέρνησης, περί ετεροκαθορισμού των ψήφων των βουλευτών από συντεχνιακά συμφέροντα. «Λεπτομέρεια»; Ο προαναφερθείς πράσινος βουλευτής, που με την προαναφερθείσα φράση του επιχείρησε να δικαιολογήσει την αρνητική στάση του, είναι... φαρμακοποιός. Δεύτερη λεπτομέρεια; «Οχι» στη συγκεκριμένη διάταξη είπε, μεταξύ άλλων, και ο δεύτερος φαρμακοποιός-βουλευτής, που τυγχάνει κι εκείνος να είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Την επόμενη ημέρα, εξαιτίας του θορύβου που προκλήθηκε εντός της κυβέρνησης Παπαδήμου με αφορμή τη μαζική διαφοροποίηση βουλευτών έναντι τμημάτων του πολυνομοσχεδίου και με επίκεντρο το περί «συντεχνιακών συμφερόντων» κυβερνητικό σχόλιο, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Απ. Κακλαμάνης είπε ότι εάν εξυπηρετούνται τέτοιου είδους συμφέροντα αυτό γίνεται από υπουργούς και όχι από βουλευτές: «Από την πείρα μου, τέσσερις σχεδόν 10ετίες εδώ, γνωρίζω ότι συμφέροντα ιδιοτελή, προσωπικά και ομάδων, συντεχνιών, συνήθως εξυπηρετούνται από εκείνους που ασκούν εκτελεστική εξουσία», είπε.
Επιρροή στην κοινωνία
Την όλη συζήτηση, που δεν είναι κολακευτική ως προς τη λειτουργία της Βουλής, δεν άνοιξε ασφαλώς μόνο η στάση των δύο φαρμακοποιών-βουλευτών, λόγω της επαγγελματικής ιδιότητάς τους. Δεδομένου ότι το επάγγελμα των φαρμακοποιών συνιστά ισχυρή ομάδα με επιρροή στην κοινωνία, η μαζική απόρριψη της σχετικής διάταξης Λοβέρδου έμοιαζε ισχυρό κίνητρο αρνητικής ψήφου. Ισχυρότερο, πάντως, εκείνου που ήθελε πολλούς του ΠΑΣΟΚ να επιλέγουν το «όχι» ή το «παρών» με εσωκομματικά κριτήρια «ψαλιδίσματος» ενός εκ των «δελφίνων».
Η μεγάλη περί συντεχνιακής συμπεριφοράς των νομοθετών συζήτηση πυροδοτήθηκε κυρίως εξαιτίας της στάσης που πολλοί εξ αυτών επέλεξαν έναντι της διάταξης εκείνης που αφορούσε τους δικηγόρους. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 36 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταψήφισαν το σχετικό άρθρο. Ολοι τους ήταν δικηγόροι; Οχι. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως μεγάλος αριθμός εκείνων που είπαν «όχι» ήταν γιατροί. Τυχαίο; Πράξη «συντεχνιακής συμπαράστασης»; Ανταπόδοση παλαιότερης «χάρης»; Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα. Εκείνο, όμως, που είναι σίγουρο είναι πως η πλειοψηφία εξ εκείνων των γαλάζιων που εθεάθησαν να φεύγουν από την αίθουσα της ολομέλειας προκειμένου να μην ψηφίσουν (11 στους περίπου 16) είναι... δικηγόροι.
Η συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα είναι και η πολυπληθέστερη μεταξύ των τριακοσίων: 63 βουλευτές δηλώνουν δικηγόροι, ως προς την επαγγελματική τους ιδιότητα, 36 γιατροί, 35 οικονομολόγοι, 24 καθηγητές, 21 υπάλληλοι κρατικών οργανισμών, άλλοι τόσοι δημοσιογράφοι, και ακολουθούν πολιτικοί μηχανικοί και άλλοι. Αποτελεί, όμως, η επαγγελματική ιδιότητα ενός εκάστου των βουλευτών μοναδικό κριτήριο επιλογής στάσης και ψήφου την ώρα της έγκρισης ή απόρριψης νομοσχεδίων; Φυσικά και όχι.
Η επιθυμία παραμονής στη θαλπωρή των κοινοβουλευτικών εδράνων, δηλαδή η ανάγκη επανεκλογής, δίνει έντονη την αίσθηση διαχρονικά ότι οι βουλευτές στην πλειοψηφία τους επιλέγουν να νομοθετήσουν κατά τρόπο ευνοϊκό προς μεγάλες και ισχυρές επαγγελματικές ομάδες - τα μέλη των οποίων αποτελούν εν δυνάμει είτε εκλογική πελατεία είτε μηχανισμό επηρεασμού του εκλογικού σώματος. Το πρόσφατο ζήτημα των μαζικών αντιδράσεων έναντι της νομοθετικής πρωτοβουλίας για τα ταξί δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμα ενδεικτική περίπτωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου