Ηταν... Πώς να το πω; Εσωτερικός μονόλογος; Θα έλεγα μάλλον κάτι σαν το stream of consiousness των συγγραφέων του μοντερνισμού: η ακατέργαστη ροή της συνείδησης του ήρωα. Ηταν, επίσης, η κορυφαία στιγμή στο πανηγύρι των τελετών παράδοσης και παραλαβής των υπουργείων· και αξίζει, για χάρη όσων δεν τους απήλαυσαν, να παραθέσω και εδώ τους υπέροχους λόγους με τους οποίους ο Αντώνης Ρουπακιώτης εξέφρασε το παράπονό του: «Λένε πως ο Ρουπακιώτης είναι για γέλια και για κλάματα, πως έσπρωξα το καράβι στην ξέρα... Είχα πρόβλημα συνείδησης, πώς εγώ που δεν έχω τη δύναμη να σπρώξω ούτε μια κουβαρίστρα μπόρεσα να ρίξω μια κυβέρνηση. Ενιωσα απελπισμένος, αφού δημοσιεύματα έλεγαν πως ως πολιτικός, συνδικαλιστής και μεγαλοδικηγόρος έκανα μια τρύπα στο νερό και μήπως κατέστρεψα την Ελλάδα. Ρώτησα τον οδηγό μου, τον Παναγιώτη: “οδήγησα την Ελλάδα σε αδιέξοδο;”. “Ασ’ το”, μου είπε, “το παίρνω επάνω μου”...»
Ειδικός δεν είμαι και παρακαλώ εκ των προτέρων να μην παρεξηγηθώ. Είμαι όμως άνθρωπος και εγώ με τις ευαισθησίες μου. (Οσο και αν μερικοί μερικοί καγχάζετε τώρα που το λέω...) Κινούμαι από προθέσεις αγαθές έναντι του προσώπου του Αντώνη Ρουπακιώτη, παρά την εκ μέρους μου αρνητική εκτίμηση της υπουργίας του. Διαβάζοντας το παράπονό του, λοιπόν, μένω με την εντύπωση ότι η απαλλαγή του από τα υπουργικά καθήκοντα ήταν επιβεβλημένη για λόγους ανθρωπιστικούς: τόσο για τον ίδιο τον Α. Ρουπακιώτη όσο και τον Παναγιώτη τον οδηγό του. Υστερα από όσα πέρασε, ο τελευταίος ίσως θα εδικαιούτο, αν ζούσαμε ακόμη στον παράδεισο της αστακομακαρονάδας, να πάρει τιμητική σύνταξη αναπηρίας. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αν ο Παναγιώτης ξεπεράσει το σοκ της δεινής εμπειρίας του, το οφείλει στην Ιστορία να γράψει τα απομνημονεύματα του: «Διάλογοι φιλοσοφικοί και άλλοι με τον Αντώνη Ρουπακιώτη»...
Πάντως και από μια άλλη πλευρά, αυτήν της κυριολεκτικής ερμηνείας των δηλώσεων του τέως υπουργού Δικαιοσύνης, η αποχώρησή του δικαιολογείται πλήρως. Η ομολογία της αποτυχίας του περιέχεται στους λόγους του και είναι απορίας άξιον πώς αυτός, κοτζάμ «πολιτικός, συνδικαλιστής και μεγαλοδικηγόρος», δεν το αντιλαμβάνεται. Είναι πανθομολογούμενο ότι το σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι απελπιστικά βραδυκίνητο. Οι σχετικές έρευνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης φέρνουν τη χώρα κάπου στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης, που διαμορφώνεται βάσει του απαιτούμενου χρόνου για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση. Είναι, δε, πασίγνωστο ότι η αποτελεσματικότητα στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι το πρώτο στοιχείο το οποίο θα εξετάσει οποιοσδήποτε επίδοξος επενδυτής. Ενας υπουργός, ο οποίος παραδέχεται ότι του λείπει η δύναμη ακόμη για να σπρώξει... «μια κουβαρίστρα» πώς να τα βγάλει πέρα με τις απαιτήσεις της πραγματικότητας;
Με το φρέντο στο χέρι
Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει τη νέα κυβέρνηση «σύμβασης μνημονιακού έργου ορισμένου χρόνου». Με άλλα λόγια, κρίνει ότι δεν πρόκειται να μακροημερεύσει. Δικαίωμά τους να κάνουν τις εκτιμήσεις που εκείνοι νομίζουν. Πώς περιμένουν όμως να τις πάρει ο κόσμος σοβαρά, όταν με τις πράξεις τους αντικρούουν τις ίδιες τις προβλέψεις τους;
Το λέω, διότι, δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε, αλλά το κόμμα του οποίου ηγείται ο πατήρ του Ορφέως-Ερνέστου κήρυξε από τώρα... διακοπές! Από φθινόπωρο η αντιπολίτευση και βλέπουμε αν θα καταθέσουν πρόταση μομφής. Αναμενόμενο, καθώς είναι μέρος της κουλτούρας της Αριστεράς τα δικαιώματα να προηγούνται των υποχρεώσεων. Πού να τρέχουν και να συγχύζονται, τώρα που πλάκωσαν και οι ζέστες; Θα «εμβαθύνουν τις αναλύσεις τους» -καταπώς το έθεσε ο Νίκος Παπάς- στη διάρκεια του καλοκαιριού, προφανώς μεταξύ ύπνου και ξύπνου στην παραλία κάτω από την ομπρέλα με το φρέντο στο χέρι. Το πολύ πολύ να ασχοληθούν με το ιδρυτικό συνέδριό τους, περί τα μέσα του Ιουλίου - αφήστε, δε, ότι υποψιάζομαι πως και αυτό δεν αποκλείεται να το αναβάλλουν για όταν δροσίσει. Αλλά και με την έλευση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Αθήνα τον Ιούλιο, στις 18, τι θα κάνουν; Ετσι θα το αφήσουν να περάσει, χωρίς ένα «πάρτι» στην Αθήνα προς τιμήν του; Και πώς θα βρουν τη δύναμη, αφού μετά το συνέδριό τους θα είναι τελείως εξαντλημένοι;
Δεν έχω απαντήσεις για όλα αυτά. Καταλαβαίνω μόνο ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι αριστερός και μάλιστα ριζοσπαστικός καλοκαιριάτικα στην Ελλάδα. Μπορεί να είναι ευλογία, μπορεί και κατάρα τούτης της χώρας - δεν έχω αποφασίσει. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι το καλοκαίρι στην Ελλάδα όλοι γινόμαστε δεξιοί, με πρώτους και καλύτερους τους αριστερούς της καλοπέρασης...
Προκεχωρημένο φυλάκιο
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο Ευάγγελος ο Βενιζέλος είπε ότι θα υπερασπισθεί την εθνική κυριαρχία και από το τρίτο «προκεχωρημένο φυλάκιο» που αναλαμβάνει, αυτό του υπουργείου των Εξωτερικών. Το εννοούσε, βεβαίως, ως υπόσχεση προς εμάς. Να ξέρετε, όμως, ότι έξω θα το εκλάβουν ως απειλή. Διότι εκεί, αφότου τον γνώρισαν ως υπουργό Οικονομικών στο Eurogroup, τον τρέμουν τον Ευάγγελο όταν ανοίγει το στόμα του και ξεχνά να το κλείσει! Οταν βρέθηκα στη Γερμανία, τον περασμένο Νοέμβριο, μου έκανε εντύπωση ότι όλοι οι Γερμανοί κυβερνητικοί και κρατικοί αξιωματούχοι τους οποίους συναντήσαμε, μιλούσαν με δέος για τον Ευάγγελο: με το δέος των ανθρώπων που έχουν συναντήσει ένα εξωπραγματικό ον και δεν μπορούν ακόμη να χωνέψουν ότι υπάρχει. Βέβαια, δεν αποκλείω τώρα, που έγινε επιτέλους ανώτερος του Στουρνάρα στην κυβερνητική ιεραρχία, να έχει κάπως ηρεμήσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου