Οσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν οι δημοσιογράφοι, οι επιχειρήσεις των μέσων ενημέρωσης, δεν διαφέρουν σε τίποτε από οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση. Κυρίως όταν κοιτάξεις το λογιστήριό τους. Ιδίως όταν η κρίση βαθαίνει όπως η σημερινή. Βεβαίως, τα επαγγέλματα της ενημέρωσης βρίσκονται σε έναν ιδιαίτερο κλάδο. Το ξεχωριστό όμως είναι αυτό που υπονοεί ο άγραφος τραπεζικός κανόνας, που καλεί τους υπαλλήλους των πιστωτικών ιδρυμάτων να αποφεύγουν τον υπέρογκο δανεισμό στα κόμματα, τα νοσοκομεία και τις εφημερίδες. Αν κάτι στραβώσει, δεν θα τα πάρεις πίσω! Από μια άποψη, ηθικής τάξεως μάλλον, τα μέσα ενημέρωσης «πληρώνουν» με την εξαφάνισή τους, την απόκρυψη που ενορχήστρωσαν των μεγάλων διαρθρωτικών αδυναμιών της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας μας.
Στα έξυπνα και προοδευμένα κράτη τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν, πλέον, όπως οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση. Εχουν την υποχρέωση να τηρούν τους νόμους και να επιτυγχάνουν επαρκείς οικονομικές επιδόσεις. Στη χώρα μας, δυστυχώς, πολιτικοί διαπρέπουν με οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Επιχειρηματίες περιφρονούν τον νόμο. Κρατική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία συνεργάζονται όταν πρόκειται να παρεμποδίσουν την απαραίτητη προσαρμογή. Η κατάρρευση των μίντια προξενεί απορίες σε πολλούς και πληγώνει ανεπίτρεπτα τις οικογένειες όσων τιμίως εργάζονται γι’ αυτά. Αναδεικνύει όμως τον σπουδαίο ρόλο της κρίσης στην εξυγίανση του οικονομικού μηχανισμού και στην άμυνα του κοινωνικού σώματος. Τα μίντια έχασαν τρεις ευκαιρίες να γίνουν καλύτερα και, κυρίως, να μην αποτελούν, σήμερα, ένα τόσο σημαντικό μέρος του προβλήματος.
Χάθηκε η ευκαιρία που ήρθε με την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην ενημέρωση. Η «εν μια νυκτί» μετατροπή εκδοτών σε καναλάρχες, προκάλεσε την ακόμη βαθύτερη διαπλοκή με κομματικές και επιχειρηματικές συγκρούσεις, ενώ η έκρηξη των διαφημιστικών εσόδων συνοδεύτηκε από αδιαφάνεια συναλλαγών, πολλές από τις οποίες αφορούσαν τη χρηματοδότηση πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
Χάθηκε η ευκαιρία της χρηματιστηριακής «άνοιξης». Εκτός από την «Καθημερινή», κανένας άλλος όμιλος μέσων ενημέρωσης (με την ειδική εξαίρεση της οικονομικής εφημερίδας «Ναυτεμπορική»), δεν επέδειξε αξιοσύνη στην εκμετάλλευση των ευκαιριών που προσέφερε η ζωντάνια της οικονομίας στην πρώτη δεκαετία του ευρώ. Χάθηκε η ευκαιρία εφαρμογής των αρχών λειτουργίας των μεγάλων δυτικών μέσων ενημέρωσης. Που απαιτούσε αναδιάταξη, συνένωση δυνάμεων, υιοθέτηση υψηλών προτύπων ποιότητας. Αλλά και αυτοσυγκράτηση στελεχών των μίντια από ανεπίτρεπτα εντατικό πλουτισμό.
Η κατάρρευση των επιχειρήσεων ενημέρωσης, δεν προκαλείται με τον ίδιο τρόπο. Συνυπάρχουν όμως τα ακόλουθα: υψηλός δανεισμός, εσφαλμένο επιχειρηματικό σχέδιο, υπέρογκες αμοιβές στελεχών, ανεξέλεγκτο κόστος δυναμικού, έλλειψη εσωτερικού ελέγχου και, δυστυχώς, αφαίμαξη των διαθεσίμων από τον κύριο μέτοχο. Αρα, ακόμη κι αν δεν ερχόταν η συγκεκριμένη κρίση, με άλλο τρόπο θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα. Ευτυχώς, αγαθά όπως είναι η ελεύθερη διατύπωση απόψεων και ιδεών, ο έλεγχος της εξουσίας και η διάδοση της πληροφορίας δεν κινδυνεύουν. Ισως μάλιστα να ανθήσουν καλύτερα μετά την κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου