Μεγάλη κουβέντα, και πολύς ο προβληματισμός σχετικά με το ποσοστό αναδιάρθρωσης του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. Οι ανακρίβειες δε ακόμα περισσότερες μιας και μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας νομίζει ανοήτως ότι σε αυτό το ποσοστό που θα ανακοινωθεί, θα αναπροσαρμοστεί ο μισθός του.
Τι μας συμφέρει? μα φυσικά το μέγιστο δυνατόν ψαλίδισμα που θα εξασφάλιζε τη μη κήρυξη πιστωτικού γεγονότος τι άλλο θα μπορούσε να συμφέρει όχι μόνον εμάς, αλλά οποιονδήποτε δανειστή?
Το ερώτημα όμως δεν είναι αυτό γι'αυτούς που αποφασίζουν, αυτό που δεν ξέρουν αν και θα θελαν πολύ να γνωρίζουν, είναι το ποσοστό που θα εξυπηρετούσε τρεις και όχι έναν, στόχους.
α) Την βιωσιμότητα του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους
β) Την μη κήρυξη πιστωτικού γεγονότος
γ) Την όσο το δυνατόν μικρότερη επιβάρυνση των πιστωτικών τους ιδρυμάτων που κατέχουν τα φαρμακερά και σαφώς αναξιόπιστα Ελληνικά Ομόλογα.
Επειδή όμως πολλοί φοβούνται ( μεταξύ αυτών και εγώ ) ότι δεν υπάρχει ποσοστό που να εξασφαλίζει την επίτευξη και των 3 αυτών στόχων, γι' αυτό παρατηρείται αυτή η αδυναμία λήψης αποφάσεων, δεδομένου ότι δεν ξέρουν προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να γέρνει η λύση. Οι μεν Γερμανοί βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση έναντι των Γάλλων αφού τα κατάφεραν και ξεφορτώθηκαν το μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων που κρατούσαν, και γι' αυτό φυσικά δεν συμβιβάζονται με καμιά λύση μικρότερη του 50%. Οι δε Γάλλοι φυσικά δεν επέδειξαν την ίδια βιασύνη και κινδυνεύουν να πληρώσουν τα περισσότερα από κάθε άλλο παίκτη της σκακιέρας, ενώ οι υπόλοιποι απλά περιμένουν, πετώντας που και που δηλώσεις-πυροτεχνήματα, την έκβαση της μάχης των γιγάντων.
Στην παρούσα φάση δηλαδή, μας συμφέρουν οι Γερμανικές απόψεις, από την Γαλλική σιωπή αλλά αυτό να μην το δένουμε και κόμπο. Οι Γερμανοί απλά θέλουν μια Ελλάδα που θα αποδειχθεί το νέο επενδυτικό Ελντοράντο τους, και γι αυτό θέλουν όσο το δυνατόν μικρότερο Δημόσιο Χρέος, που θα κάνει δυνατή τη μέγιστη φορολογική τους ασυλία στο μέλλον. Αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος που επιμένουν για τη μείωση του Κράτους, και τη δημοσιονομική ισορροπία των οικονομικών του Κράτους.
Φυσικά αυτό δεν με ξενίζει προσωπικά καθόλου, δεδομένου ότι κι εγώ βαρέθηκα τη φαυλότητα του παρόντος σούργελου που καταχρηστικά και εντελώς παράλογα ονομάζουμε Ελληνικό Κράτος ( από που κι ως πού Ελληνικό? από που κι ως πού Κράτος?) και ως εκεί θεωρώ τις επιδιώξεις των Γερμανών όχι μόνο βολικές για την Χώρα μου, αλλά και περισσότερο αντιπροσωπευτικές των δικών μου απόψεων, από τις επιδιώξεις της Ελληνικής Κυβέρνησης την οποία θεωρώ το ίδιο ανάξια με κάθε άλλη προηγούμενη. Αυτό όμως με κάνει να διαφωνώ μαζί τους, είναι η προσπάθειά τους να ενταχθούν σε ειδικό καθεστώς προνομιακής φορολογικής ασυλίας. Θεωρώ δηλαδή ότι οι επενδύσεις στη Χώρα θα πρέπει να γίνουν κάτω από το ίδιο καθεστώς για όλους ανεξαρτήτως προέλευσης η ύψους της επένδυσης, η κλάδου πραγματοποίησης της επένδυσης αλλιώς πιστεύω οτι η Κυβέρνηση θα πρέπει να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη, αν αυτή η ίση μεταχείριση δεν θεσμοθετηθεί χωρίς εξεραίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου