Παρακολουθώ -με θαυμασμό, τον οποίον προσπαθώ επιμελώς να κρύβω- την επιμονή ορισμένων φίλων αρθρογράφων να πιστεύουν ότι κάτι μπορεί να συμβεί (πιθανόν κάποια απροσδόκητη χημική ένωση μέσα στον εγκέφαλό του...) και ο Γιώργος ξαφνικά να κατανοήσει ότι η πολιτική της υπερφορολόγησης και της προστασίας του δημόσιου τομέα είναι η λάθος πολιτική.
Σε όλους αυτούς, αφιερώνω την πρωτότυπη εξήγηση που έδωσε ο πρωθυπουργός για την ελληνική κρίση σε συνέντευξή του σε πολωνικό περιοδικό και την οποία ίσως δεν έχουν προσέξει. Το ερώτημα του δημοσιογράφου (που, ομολογουμένως, μεταχειρίστηκε τον πρωθυπουργό με αισθητή ειρωνεία) ήταν αν θεωρεί τον εαυτό του σοσιαλιστή. Φαίνεται ότι η ερώτηση ενόχλησε τον Γιώργο (έθιξε το αριστερό προφίλ του, βλέπετε, είναι και πρόεδρος της Διεθνούς...) και έσπευσε να επιδείξει τα σοσιαλιστικά διαπιστευτήριά του: «Εδώ κάνουμε λόγο για αξίες. Τι χρειαζόμαστε; Περισσότερη δημοκρατία, συμμετοχή, ισότητα, κοινωνική συνοχή και παύση του πολέμου των ανθρώπων κατά του περιβάλλοντος. Είμαι σοσιαλιστής, αλλά δεν συνδέομαι με κανένα σοσιαλιστικό δόγμα. Δεν πιστεύω ότι η αγορά θα λύσει όλα τα προβλήματα. Αλλά δεν πιστεύω και ότι το κράτος μπορεί να τα λύσει όλα. Το κράτος και η αγορά μπορούν να εξυπηρετούν τους ανθρώπους, αν λειτουργούν από κοινού. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα κράτη κυριαρχήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις δυνάμεις της αγοράς. Από εκεί πηγάζουν τα προβλήματα της Ελλάδας».
Ωστε έτσι λοιπόν; Το πρόβλημα δεν ήταν πως η οικονομία μας θύμιζε ετοιμόρροπη παράγκα, αλλά ότι ήλθε ο λύκος του παραμυθιού (οι δυνάμεις της αγοράς...), τη φύσηξε και τη σάρωσε! Αν δεν είχε έλθει ο λύκος, εμείς θα συνεχίζαμε να διογκώνουμε με δανεικά το αντιπαραγωγικό Δημόσιο και την κατανάλωση κι όλα θα ήταν μια χαρά. Ας αποφασίσει, επιτέλους, ο πρωθυπουργός αν θα μας λέει παραμύθια ή ανέκδοτα. Ομως ας παύσει να μπερδεύει τα δύο είδη...
Εξόδοις των κορόιδων;
Ακολουθώντας επισήμανση της επιστολογράφου Μ.Σ. διαπιστώνω το εξής ενδιαφέρον: η Ομοσπονδία Συλλόγων Υπουργείου Οικονομικών -δηλαδή, των πλέον καλοπληρωμένων υπαλλήλων του Δημοσίου- διαθέτει «Λογαριασμό Αλληλοβοηθείας Πολιτιστικών και Κοινωνικών Δραστηριοτήτων και Απεργιακού Ταμείου». (Εγκεκριμένο μάλιστα από το 6ο Συνέδριο! Αυτό αναφέρεται στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας). Εύγε των ανθρώπων, τέτοια προνοητικότητα τούς τιμά! Ωστόσο, ως πηγές εσόδων του λογαριασμού ορίζονται στην ιστοσελίδα του ΟΣΥΟ οι παρακάτω: «Κράτηση 1% από πρόσθετες αποδοχές μέσω ειδικών λογαριασμών, ΔΙΒΕΕΤ, ΔΕΧΕ, ΔΕΤΕ κ.λπ.», (μην ρωτάτε τι σημαίνουν αυτά τα αλαμπουρνέζικα, δεν έχω ιδέα...), καθώς επίσης «επιχορήγηση από ΟΣΥΟ, Δημόσιο ή ΝΠΔΔ». Χωρίς ίχνος κακής πρόθεσης, αλλά απλώς και μόνον λόγω του φιλοπερίεργου του χαρακτήρα μου, διερωτώμαι μήπως αυτό σημαίνει ότι, κατά κάποιο τρόπο, το Δημόσιο επιχορηγεί τους συγκεκριμένους υπαλλήλους του, όταν εκείνοι απεργούν. Το θεωρώ τελείως απίθανο (ιδίως μετά τα όσα αποκαλύφθηκαν για τη ΓΕΝΟΠ...), αλλά το ρωτώ για να μη μείνω με τη σκιά της αμφιβολίας...
Το ποντίκι που βρυχάται
«Μιλάει νομίζοντας πως είναι στην κερκίδα και βλέπει τους χριστιανούς να παλεύουν με τα λιοντάρια, κάνοντας μάλιστα και υποδείξεις». Το είπε ο Σπύρος Βούγιας για κάποιον Σημίτη. Ποιος είναι αυτός ο Σημίτης; Αν θυμάστε, είναι εκείνος ο οποίος -ανεξαρτήτως των όσων μπορεί να καταλογίσει κανείς στις κυβερνήσεις του- συνέχισε το έργο του Καραμανλή (του κανονικού Καραμανλή) και έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ. Για τον Σπύρο, τα πολλά λόγια περιττεύουν. Αφότου κατόρθωσε (μόνος του!) να επιτρέπεται η μεταφορά δύο ποδηλάτων στο τελευταίο βαγόνι κάθε συρμού του μετρό, οι Ελληνες τον περιλαμβάνουν καθημερινά στις προσευχές τους και ζουν για τη στιγμή που θα τον δουν να παίρνει το τιμόνι! (Της χώρας, ασφαλώς, όχι του μετρό...)
Ομοιοπαθητική
Ο επιστολογράφος G. A. αναφέρεται στο ζήτημα της Κερατέας και προτείνει ομοιοπαθητική θεραπεία για το πρόβλημα - εννοεί το πρόβλημα των κατοίκων: «Η κυβέρνηση υποχώρησε προσωρινά (ουδέν μονιμότερον;) και η Αστυνομία δεν μπορεί να δράσει αποτελεσματικά. Προτείνω, λοιπόν, εφόσον δεν έχει αντίρρηση ο δήμαρχος της Φυλής, να αρνηθούν στο εξής να παραλαμβάνουν τα απορρίμματα της Κερατέας στον ΧΥΤΑ της Φυλής. Ισως έτσι οι κάτοικοι της Κερατέας καταλάβουν σε τι αδιέξοδο οδηγούν με τη στάση τους, όχι μόνον όλους τους άλλους αλλά και τους εαυτούς τους».
Προσωπικώς, προσυπογράφω μετά χαράς...
Καλή Ανάσταση!
Το παρατηρώ στους γύρω μου, αλλά και στον εαυτό μου. Ενώ, όλα τα χρόνια που θυμάμαι, η «ευχή εποχής» που έδινα τέτοιες μέρες σε φίλους και γνωστούς ήταν «Καλό Πάσχα», εφέτος πιάνω τον εαυτό μου να εύχεται σε όλους -ασφαλώς και σε εσάς, αγαπητοί αναγνώστες- «Καλή Ανάσταση», την οποία εννοώ μεταφορικώς κατά τη γνωστή έννοια. Σημείο των καιρών, υποθέτω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου