Τα πράσινομπλέ συνδικαλιστικά φούμαρα " περί διάσπασης των υπαλλήλων " - Του Vpower

       Τον τελευταίο χρόνο ακούμε συχνά από διάφορους Δ.Υ. ότι δήθεν η Κυβέρνηση προσπαθεί να διασπάσει την Κοινωνία και συγκεκριμένα τους υπαλλήλους σε αντιμαχόμενες παρατάξεις, δηλαδή σε ιδιωτικούς υπαλλήλους και Δ.Υ.

   

Φυσικά είναι αδύνατο να διασπάσεις κάτι που έτσι κι αλλιώς ποτέ του δεν ήταν ένα σώμα , ποτέ του δεν ενήργησε με βάση το συμφέρον του συνόλου, αλλά πάντα ενεργούσε αποσπασματικά και ξεκομμένα. Δηλαδή για να γίνω πιο σαφής, ποτέ ο Δημόσιος τομέας δεν είχε ουσιαστικά στα αιτήματά του την αύξηση του μισθού των ιδιωτικών υπαλλήλων, και ποτέ οι ιδιωτικοί υπάλληλοι της Χώρας δεν εξεδήλωσαν αίτημα αύξησης των μισθών του Δημοσίου. 

Για χρόνια ολόκληρα στη Χώρα ο ιδιωτικός υπάλληλος αντιμετωπίζεται με την αναγνώριση που απολαμβάνει ο ζητιάνος, και ο Δημόσιος Υπάλληλος ως ο άρχοντας του συνδικαλισμού και των λειτουργιών του Κράτους. Για χρόνια ολόκληρα θεωρούνταν προσβολή για τους Δημόσιους Υπάλληλους, να τους πεις Υπαλλήλους σκέτο, χωρίς να διευκρινήσεις ότι αυτοί πρακτικά λειτουργούν χωρίς τον έλεγχο του εργοδότη τους. 

Είναι φυσικά επόμενο να αναρωτιέται κανείς, ποια διάσπαση είναι αυτή που επικαλούνται?

Η διάσπαση υπάρχει αλλά, δεν είναι αυτή που λένε. Αυτό που έχασαν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και φυσικά ενοχλούνται, είναι το παλιό τους κύρος, η παλιά βαρύτητα του λόγου τους, η δύναμη να εκβιάζουν την κοινωνία που τους ταΐζει, και το γεγονός ότι τώρα πια αρχίζουν σιγά σιγά να ξαναθεωρούνται σκέτοι Υπάλληλοι. Με πιο απλά λόγια βιώνουν την διάσπαση στο κύρος που απολάμβαναν, κι απογοητεύονται στο άκουσμα και μόνον ότι η Κοινωνία έστω και δειλά αρχίζει να τους συγκρίνει με τους φτωχούς συγγενείς τους του Ιδιωτικού Τομέα.

Φυσικά οι έχοντες αυτή τη συμπεριφορά, και λειτουργούντες με αυτά τα κριτήρια Δ.Υ. δεν είναι όποιοι-όποιοι , αλλά αποτελούν την κομματική βάση των κομμάτων που σκότωσαν την οικονομία μας, που έφεραν την Χώρα σε επίπεδο διαφθοράς, χαμηλότερα κι από το Μπαγκλαντές, που κλείδωναν τα επαγγέλματα με σκοπό την δημιουργία των αντισυνταγματικών Αγορών επαγγελματικών δικαιωμάτων, που παίρναν μίζες κι από το συσσίτιο του στρατιώτη ακόμα, που έδιναν κάρτες παραμονής σε παράνομους αλλοδαπούς για 3000 ευρώ το κομμάτι, αυτοί που κατάντησαν τη λέξη τιμιότητα συνώνυμο της βλακείας.

Δεν ήταν ποτέ τους ικανοί και έξυπνοι όλοι αυτοί που σας περιέγραψα, απλώς όσο οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι βολεύονταν τους άφηναν με σκοπό απλώς να κάνουν τη δουλειά τους, και τώρα που επιτέλους μπήκε ένα φρένο στον ακατάσχετο Κρατικό δανεισμό, δεν έχουν άλλη επιλογή από απλώς να τους εκθέσουν, από απλώς να τους συμπεριφερθούν όπως από χρόνια θα το έκαναν, αν δεν υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος.

Πως να το κάνουμε, βλέπετε μπορεί προς στιγμήν ο κόρακας να νόμισε ότι έχει καλή φωνή και φοβερή ερμηνευτική δεινότητα, αλλά μόλις του έπεσε το τυρί από το στόμα με αποτέλεσμα να το πάρει η αλεπού, ανακάλυψε ξανά ότι δεν ήταν ο φοβερός τραγουδιστής όπως η αλεπού τον κολάκευε πως είναι. Ανακάλυψε ξανά δηλαδή ότι ήταν απλώς ........κόρακας!  Και πιστεύω ότι θα έκανε πολύ καλό, αν μοιράζονταν στους Δ.Υ. οι μύθοι του Αισώπου.