Ας σκεφθούμε για μια στιγμή πού θα μπορούσε να είναι η χώρα και πού βρίσκεται σήμερα.
Αντί για κάποιον αχυράνθρωπο του κομματικού συστήματος, της χώρας ηγείται ένας πρωθυπουργός με κύρος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ο οποίος διαπραγματεύεται με πυγμή, αλλά και σύνεση τόσο με τους δανειστές μας για το PSI όσο και με την τρόικα.
Οι πολιτικοί αρχηγοί αντί να επιδίδονται σε κοκορομαχίες κάθονται σε ένα τραπέζι και χαράσσουν μια κοινή διαπραγματευτική γραμμή. Ταυτοχρόνως, αποκτούν μια πλήρη και ειλικρινή εικόνα της κατάστασης, η οποία τους αναγκάζει να τοποθετούνται πιο ώριμα και υπεύθυνα.
Αν δεν συμβεί κάποιο «ατύχημα», η Ελλάδα θα μπει σε μια τροχιά σταθεροποίησης και κατόπιν ανάπτυξης, καθώς είναι σαφές ότι οι μεγάλες χώρες της Ε.Ε. θέλουν να παραμείνει στο ευρώ. Η κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα έχουν δείξει επιτέλους κάποια σημάδια ωριμότητας, τα οποία δικαιολογούν συγκρατημένη αισιοδοξία.
Πραγματικά, όσοι τουλάχιστον έχετε γνώση των οικονομικών της Χώρας μας, θα γνωρίζετε ήδη πως από το περασμένο Καλοκαίρι το συμφέρον της Ευρωζώνης ΔΕΝ ΗΤΑΝ να σωθούμε. Ήταν να φαλιρίσουμε ατάκτως, με τις όποιες συνέπειες για τη Χώρα μας. Θα γνωρίζετε επίσης ότι αυτό μας το είπαν και με λόγια, αλλά και με πράξεις σε όλους τους τόνους, παρά τις κρίσεις και τους θεατρινισμούς που συνεχώς επιστρατεύαμε ως μόνα διαπραγματευτικά μας όπλα (ως κι εκεί φτάσαμε!) οι Ευρωπαίοι είχαν πάντα μια ξεκάθαρη στάση απέναντί μας, προτείνοντας σταθερά ότι το δικομματικό κατεστημένο της Χώρας μισούσε περισσότερο.
Το εθνικό μας καραγκιοζιλίκι χτύπησε ρεκόρ παγκόσμιας ξετσιπωσιάς και εθνικής προδοσίας όταν έφτασε στο σημείο η Γερμανίδα καγκελάριος να παλεύει με αντίπαλο και τον Πρωθυπουργό που εμείς ψηφίσαμε, να μας μειώσει το Δημόσιο χρέος.....
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, συζητούν ακόμα μαζί μας παρόλο που γνωρίζουν ότι και με πλήρη διαγραφή χρεών η Ελλάδα και πάλι δεν είναι ακόμα ικανή να σταθεί στα οικονομικά της πόδια. Αν αυτό δεν είναι η συντριπτικότερη και η πλέον αξιόπιστη παραδοχή της αποφασιστικότητα που έχουν για τη διάσωσή μας τότε τι είναι?
Θα πουν όσοι θεωρούν το Δημόσιο μοναδική πηγή πλούτου και εισοδήματος, ότι η Ε.Ε. τους απογοητεύει όσο μιλά για μικρότερο Κράτος, αλλά για σκεφτείτε το καλύτερα. Είναι λογικό ένα Κράτος του δικού μας μεγέθους να μισθοδοτεί ένα εκατομμύριο Δ.Υ. κι ενάμιση συνταξιούχους? Για σκεφτείτε το και πείτε μου είναι λογικό να μην εισπράττει το Κράτος μας ούτε καν τα απαραίτητα για τις μισθοδοσίες του? Είναι λογικό ακόμα και σημαντικότατο μέρος του ιδιωτικού τομέα να θέλει να ζει με μοναδικό του πελάτη το ανόητο και διεφθαρμένο Κράτος?
Αν είμαστε στ' αλήθεια πατριώτες ούτε θα ψηφίζαμε, ούτε θα εγκρίναμε τις πολιτικές γιγάντωσης του Κράτους, ούτε θα λειτουργούσαμε σαν μια οικονομία που λειτουργεί αποκλειστικά χάρη στις γνωριμίες και τη μίζα. Θα καταλαβαίναμε ότι είναι καραγκιοζιλίκι και υποκρισία να λέμε ότι έχουμε κοινωνικό Κράτος εμείς που δεν αξιωθήκαμε ούτε καν να βοηθήσουμε επιδοματικά τις ανύπαντρες κι εγκαταλελειμμένες μητέρες, ούτε καν να στηρίξουμε ουσιαστικά τους πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους μας, εμείς που απαρτίζουμε αυτή την υποκριτική, διεφθαρμένη σε πρωτόγνωρο βαθμό, απίστευτα οπισθοδρομική, και μεσανατολικού τύπου κοινωνία.
Ακούμε συχνά και αρεσκόμαστε να μιλάμε ανόητα για συνωμοσίες και στοχοποίηση της Χώρας μας, γιατί δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι στην πραγματικότητα, ότι δηλαδή ο φανατικότερος εχθρός της Ελλάδας είναι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος, που κατάντησε ανόητα να γίνει ο εμποράκος της ψήφου του.
Μιλάμε για ανάπτυξη, και παριστάνουμε τους ανήξερους και τους πλανημένους όταν μας ρωτούν γιατί δεν αξιοποιήσαμε παραγωγικά τους πακτωλούς των δισεκατομμυρίων € που ξόδεψε η Ε.Ε. από το 1981 μέχρι το 2008. Λες και υπάρχει ένας Έλληνας που να πει ότι δεν ήξερε που πάνε αυτά τα χρήματα και να'χει έστω μια ελπίδα να τον πιστέψουν....
Ενώ είμαστε ο Λαός που εκτιμά πως το Κράτος του είναι διεφθαρμένο περισσότερο από κάθε άλλο Λαό της Ε.Ε. παρόλα αυτά είμαστε τελευταίοι στην αναζήτηση και την απόδοση ευθυνών, είμαστε οι τελευταίοι στην διεκδίκηση της αξιοπρέπειάς μας.
Σοβαρά λοιπόν , και χωρίς τις γνωστές μας Ελληνικές βλακείες ας καταλάβουμε ότι μπροστά μας ανοίγεται μια δεύτερη ευκαιρία σιγά - σιγά, μια ευκαιρία που δεν την αξίζαμε και που πολλά Κράτη και Λαοί ολόκληροι δεν είδαν ποτέ ούτε καν στα όνειρά τους, και το μόνο που έμεινε πια είναι απλώς να πάψουμε να ψηφίζουμε τους γνωστούς και μεσουρανούντες καραγκιόζηδες.
Τόσο απλό είναι, ψήφισε αυτόν που δεν ξέρεις, αυτόν που δε σου διαφήμισε κανείς, αυτόν που ευτυχώς δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. Αυτός μονάχα είναι αρκετά ανόητος για να προσπαθήσει ειλικρινά και με συνέπεια να μας σώσει! Όλοι οι υπόλοιποι κλέβουν εμάς για να ξεπληρώσουν την αναγνωρισιμότητά τους.
Θα πουν όσοι θεωρούν το Δημόσιο μοναδική πηγή πλούτου και εισοδήματος, ότι η Ε.Ε. τους απογοητεύει όσο μιλά για μικρότερο Κράτος, αλλά για σκεφτείτε το καλύτερα. Είναι λογικό ένα Κράτος του δικού μας μεγέθους να μισθοδοτεί ένα εκατομμύριο Δ.Υ. κι ενάμιση συνταξιούχους? Για σκεφτείτε το και πείτε μου είναι λογικό να μην εισπράττει το Κράτος μας ούτε καν τα απαραίτητα για τις μισθοδοσίες του? Είναι λογικό ακόμα και σημαντικότατο μέρος του ιδιωτικού τομέα να θέλει να ζει με μοναδικό του πελάτη το ανόητο και διεφθαρμένο Κράτος?
Αν είμαστε στ' αλήθεια πατριώτες ούτε θα ψηφίζαμε, ούτε θα εγκρίναμε τις πολιτικές γιγάντωσης του Κράτους, ούτε θα λειτουργούσαμε σαν μια οικονομία που λειτουργεί αποκλειστικά χάρη στις γνωριμίες και τη μίζα. Θα καταλαβαίναμε ότι είναι καραγκιοζιλίκι και υποκρισία να λέμε ότι έχουμε κοινωνικό Κράτος εμείς που δεν αξιωθήκαμε ούτε καν να βοηθήσουμε επιδοματικά τις ανύπαντρες κι εγκαταλελειμμένες μητέρες, ούτε καν να στηρίξουμε ουσιαστικά τους πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους μας, εμείς που απαρτίζουμε αυτή την υποκριτική, διεφθαρμένη σε πρωτόγνωρο βαθμό, απίστευτα οπισθοδρομική, και μεσανατολικού τύπου κοινωνία.
Ακούμε συχνά και αρεσκόμαστε να μιλάμε ανόητα για συνωμοσίες και στοχοποίηση της Χώρας μας, γιατί δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι στην πραγματικότητα, ότι δηλαδή ο φανατικότερος εχθρός της Ελλάδας είναι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος, που κατάντησε ανόητα να γίνει ο εμποράκος της ψήφου του.
Μιλάμε για ανάπτυξη, και παριστάνουμε τους ανήξερους και τους πλανημένους όταν μας ρωτούν γιατί δεν αξιοποιήσαμε παραγωγικά τους πακτωλούς των δισεκατομμυρίων € που ξόδεψε η Ε.Ε. από το 1981 μέχρι το 2008. Λες και υπάρχει ένας Έλληνας που να πει ότι δεν ήξερε που πάνε αυτά τα χρήματα και να'χει έστω μια ελπίδα να τον πιστέψουν....
Ενώ είμαστε ο Λαός που εκτιμά πως το Κράτος του είναι διεφθαρμένο περισσότερο από κάθε άλλο Λαό της Ε.Ε. παρόλα αυτά είμαστε τελευταίοι στην αναζήτηση και την απόδοση ευθυνών, είμαστε οι τελευταίοι στην διεκδίκηση της αξιοπρέπειάς μας.
Σοβαρά λοιπόν , και χωρίς τις γνωστές μας Ελληνικές βλακείες ας καταλάβουμε ότι μπροστά μας ανοίγεται μια δεύτερη ευκαιρία σιγά - σιγά, μια ευκαιρία που δεν την αξίζαμε και που πολλά Κράτη και Λαοί ολόκληροι δεν είδαν ποτέ ούτε καν στα όνειρά τους, και το μόνο που έμεινε πια είναι απλώς να πάψουμε να ψηφίζουμε τους γνωστούς και μεσουρανούντες καραγκιόζηδες.
Τόσο απλό είναι, ψήφισε αυτόν που δεν ξέρεις, αυτόν που δε σου διαφήμισε κανείς, αυτόν που ευτυχώς δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. Αυτός μονάχα είναι αρκετά ανόητος για να προσπαθήσει ειλικρινά και με συνέπεια να μας σώσει! Όλοι οι υπόλοιποι κλέβουν εμάς για να ξεπληρώσουν την αναγνωρισιμότητά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου