«Oι παραλήπτες των χρηματικών ωφελημάτων στην Ελλάδα ήταν -εκτός από τον πρώην υπουργό Αμύνης Τσοχατζόπουλο- άλλα πρόσωπα που δεν είναι γνωστά με το όνομά τους και ήταν αρμόδια στα σχετικά υπουργεία και αρχές, ειδικά στο ελληνικό ναυτικό, για την ανάθεση και την υλοποίηση της σύμβασης των υποβρυχίων». Αυτό αναφέρει στη σελ. 215 το κατηγορητήριο (από 11 Απριλίου 2011) του εισαγγελέα του Μονάχου κ. Κνόμπλοχ εναντίον των υπαλλήλων της Ferrostaal Χάουν και Μίλενμπεκ, που κατηγορούνται για «δωροδοκία αξιωματούχων χώρας-μέλους της Ε.Ε.». Η πλευρά του κ Τσοχατζόπουλου, υπ’ όψιν του οποίου τέθηκε η αναφορά αυτή του κατηγορητηρίου, ανέφερε πως «δεν είναι δυνατόν να παρακολουθήσει τους συλλογισμούς με τους οποίους η Εισαγγελία στη διατύπωση της κατηγορίας (σελίδες 6 και 7 του κατηγορητηρίου), αλλά και στη νομική αξιολόγηση των πραγματικών παραστατικών (σελίδα 215) καταλήγει στην άποψη ότι υπήρξε ροή πληρωμών στον κ. Τσοχατζόπουλο. Αυτό δεν αποτελεί αποτέλεσμα των ερευνών, αλλά αποκλειστικά ένα συμπέρασμα της Εισαγγελίας αποκλειστικά με βάση ενδείξεις». Σε ποιες ενδείξεις αναφέρεται ο πρώην υπουργός;
– Ο εκπρόσωπος της Ferrostaal Μ.Μ. αναφέρει σε επιστολή του στις 4/7/1999 ότι ο τότε «υπουργός Εθνικής Αμυνας τοποθετήθηκε υπέρ των γερμανικών υποβρυχίων και εναντίον των γαλλικών…» (σελ. 136). Δύο χρόνια αργότερα (8/4/2001) στέλνει φαξ στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας. «Με τους ισχυρούς φίλους που έχουμε στα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Αθήνα και την κατάσταση του αμυντικού προϋπολογισμού, έχουμε σημαντικές πιθανότητες να κερδίσουμε το πρόγραμμα Ποσειδώνας-2», γράφει στο φαξ, που περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο (σελ. 154).
– Στην κατάθεση του μάρτυρα Σμιντ (νομικού συμβούλου της Ferrostaal) σημειώνεται ότι ο Γ.Μ. ήταν το κλειδί στον κ. Τσοχατζόπουλο (σελ. 118).
– Στη μαρτυρία του Χάουν ότι ο κ. Τσοχατζόπουλος σύστησε τον Γ.Μ. «σαν κάποιον που γνωρίζει πολλούς ανθρώπους, τους οποίους θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει (σ.σ. ο Χάουν) για τους σκοπούς του» (σελ. 75).
– Στην κατάθεση του συνομιλητή του ελληνικού Δημοσίου Αζπόντιεν ότι το δίκτυο του αντιπροσώπου της Ferrostaal στην Ελλάδα Μ.Μ. έφθανε μέχρι τον κ. Τσοχατζόπουλο (σελ. 128).
Στο ίδιο κατηγορητήριο, ωστόσο, σημειώνει η πλευρά Τσοχατζόπουλου με την οποία επικοινώνησε η «Κ», υπάρχουν καταθέσεις των ίδιων κατηγορουμένων που αντιφάσκουν. Υποστηρίζει ακόμη ότι «οι κατηγορούμενοι Χάουν και Μίλενμπεκ επαναλαμβάνουν ότι υπέθεταν πως τμήματα των προμηθειών κατευθύνθηκαν σε αξιωματούχους, χωρίς να έχουν γνώση συγκεκριμένων πληρωμών (σελ. 49,105 κατηγορητηρίου). Στη σελ. 106 ο Χάουν αναφέρει: «Δεν γνωρίζαμε αν ο υπουργός Αμυνας ή ο υπουργός Οικονομικών πήραν κάτι. Για δωροδοκίες δεν μιλήσαμε ποτέ». (σελ. 110)
Σύμφωνα με την κατάθεση του δεύτερου κατηγορουμένου στη δικογραφία του Μονάχου, Χανς Μίλενμπεκ, η γερμανική εταιρεία ενέκρινε ποσό 10 εκατ. ευρώ για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, προκειμένου να διοχετευθεί προς τον συνδικαλιστή Λ. Από το ποσό αυτό, σύμφωνα με εσωτερικό έλεγχο που διενεργήθηκε από την εταιρεία Control Risks, ο Λ. πήρε τελικά… μόλις 4 εκατ. ευρώ για να «επικρατήσει ησυχία» στα Ναυπηγεία, αλλά δικαστικές πηγές στο Μόναχο αναφέρουν ότι δεν είναι βέβαιο ότι τα ποσά αυτά προορίζονταν μόνο για τους συνδικαλιστές.
Τα νέα αυτά στοιχεία προκύπτουν παράλληλα με μια προσπάθεια της Εισαγγελίας του Μονάχου και της Ferrostaal να θέσουν στο αρχείο το κατηγορητήριο με συμφωνία για το χρηματικό ποσό που θα κληθεί να καταβάλει η εταιρεία του Εσσεν. Αρχικά η Εισαγγελία είχε ζητήσει από τη Ferrostaal το ποσό των 202 εκατ. ευρώ, αλλά η εταιρεία δήλωσε ότι αδυνατεί να καταβάλει πάνω από 100. Νομικές πηγές ανέφεραν ότι η θέση του κατηγορητηρίου «για δωροδοκία αξιωματούχων της Ε.Ε.» εκ μέρους των στελεχών της Ferrostaal δεν είναι «ιδιαίτερα ισχυρή καθώς βασίζεται σε δύο καταθέσεις κατηγορουμένων (Χάουν και Μίλενμπεκ)» και δεν υπάρχουν χρηματοροές που να συνδέουν όσα κατατίθενται με κινήσεις λογαριασμών. Για την Εισαγγελία θα ήταν πιο «οικονομικό» η συμφωνία να μην φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο».
1 σχόλιο:
Σσσστ ! μη φωνάζετε το έθνος αναπαύετε !
Δημοσίευση σχολίου