Πριν από 46 χρόνια, τον Ιούνιο του 1965, ξέσπασε πολιτική κρίση που έμελλε να σφραγίσει τη χώρα. Η άρνηση του ανωτάτου άρχοντος να λύσει το πρόβλημα με διάλυση της Βουλής και διενέργεια εκλογών είχε καταστροφικές συνέπειες. Επί δύο σχεδόν έτη ο δημόσιος βίος διεσύρθη και η πολιτική ζωή κατέστη στίβος εξευτελισµού θεσµών και προσώπων. Το Κοινοβούλιο έγινε θέατρο χυδαίων «παραστάσεων» και τα υπουργικά χαρτοφυλάκια κατέστησαν ανταλλάξιµα αγαθά προς διανοµήν στους επίορκους πολιτικούς αποστάτες.
Δεν ήθελαν τις εκλογές επειδή προέβλεπαν το αποτέλεσµά τους. Και µε την πολιτική που ακολούθησαν οι αρνητές της απλουστέρας των δηµοκρατικών διαδικασιών, της προσφυγής στις κάλπες, οδήγησαν τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς µε κατάληξη τη δικτατορία των συνταγµαταρχών του 1967.
Συµπεράσµατα πολύ χρήσιµα εξάγονται από τα γεγονότα εκείνης της εποχής, της οποίας τα σκοτεινά παρασκήνια δεν έχουν ακόµη επαρκώς ερευνηθεί. Εν τούτοις ορισµένα συµπεράσµατα είναι προφανή. Οπως λ.χ. ότι αν η οδός προς τις κάλπες µένει κλειστή, ανοίγουν περάσµατα για τους νεκροθάφτες της Δηµοκρατίας...
Δεν είναι βεβαίως η σηµερινή κατάσταση στην Ελλάδα αυτή, ήταν τον Ιούλιο του 1965. Είναι πολύ καλύτερο το πολιτικό κλίµα στη χώρα. Παρά ταύτα φαντάζει ως ουτοπία το να περιµένει κανείς συνεργασία των πολιτικών δυνάµεων που συγκροτούν το σηµερινό Κοινοβούλιο. Το αποκλείουν προκαταβολικώς urbi et orbi οι ηγεσίες όλων των δυνάµεων της Αντιπολιτεύσεως.
Στον κ. Παπανδρέου εναπόκειται να αποφασίσει πώς και πότε θα υλοποιήσει τη δήλωσή του ότι θα δώσει τη µάχη µε όσους θέλουν να τον ακολουθήσουν – αφήνοντας «εκτός τρένου» τους (πόσους;) λοιπούς. Ταυτοχρόνως ζήτησε συστράτευση για τη διάσωση της χώρας, µε άλλες πολιτικές δυνάµεις, προφανώςεκτός του ΠΑΣΟΚ.
Η αποστροφή αυτή του κ. Παπανδρέου αν δεν ήταν σχήµα λόγου προαγγέλλει νέα κυβερνητική διάρθρωση µε συµµετοχή και νυν αντιπολιτευοµένων. Ο ίδιος θα εκτιµήσει αν η εποχή µας αντέχει ή επιβάλλει απροσδόκητα σχήµατα κυβερνητικής συνεργασίας δοκιµασµένα στο παρελθόν (περίπτωση Θ. Σοφούλη - Κ. Τσαλδάρη).
Τι θα γίνει; Το ερώτηµα απασχολεί όλους τους πολίτες που παρακολουθούν έκπληκτοι, ανήσυχοι, φοβισµένοι τις συχνά αλλοπρόσαλλες κινήσεις πολιτικών που δείχνουν κατώτεροι των περιστάσεων. Είναι ανεξήγητον για τον κοινό νου το να συµφωνούν όλοι ότι κινδυνεύει να καταρρεύσει η χώρα και να µη συµφωνούν στη θεραπεία.
Και οι διαφωνίες δεν αφορούν µόνο τους κ.κ. Παπανδρέου και Σαµαρά, εξ ου και η αντίδραση του κ. Παπανδρέου, ο οποίος έχει να επιλέξει το είδος της πρωτοβουλίας που θα πάρει – και έκαστος να αναλάβει τις ευθύνες του. Η Ιστορία διδάσκει και τα καθηµερινά γεγονότα δείχνουν ότι όταν δηµιουργείται αδιέξοδοπρέπει να µιλήσει ο λαός. Στις τελευταίες εκλογές οι µεν δεν ήξεραν, οι δε δεν µιλούσαν. Τώρα που µάθαµε τα νέα, καιρός να πάρουµε τις αποφάσεις µας. Απαιτούνται καθαρές λύσεις.
2 σχόλια:
Το πρόβλημα είναι ότι ενώ κάποιοι έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, το σύνολο παραμένει έρμαιο των λαϊκιστών. Έτσι είναι πολύ δύσκολο για τον οποιοδήποτε ( όχι μόνο για τον Πρωθυπουργό) να πάρει σωστές αποφάσεις!
Εάν ο τίτλος είναι η διαπίστωση ή το συμπέρασμα του αρθρογράφου για την σημερινή πολιτική κατάσταση, κάποιος πρέπει να του θυμίσει ότι:
α. οι ηθικοί αυτουργοί έχουν την ίδια ή ίσως και μεγαλύτερη ευθύνη, γι' αυτό και δικάζονται και καταδικάζονται μαζί με τους υπαιτίους.
β. Urbi et orbi απευθύνεται μόνο ο Πάπας, όλοι οι άλλοι - ακόμη περισσότερο επειδή δεν έχουν και το αλάθητο - σιωπούν έχοντας πάντα υπόψη τους το κλασικό "κρείττον το σιγάν" που στο κάτω της γραφής είναι ελληνικότατο και δεν σε αναγκάζει να ψάχνεις τα λεξικά για λατινικές ερμηνείες. Άσε που δεν βγάζει και νόημα, άσχετο.
γ. "... Η Ιστορία διδάσκει και τα καθηµερινά γεγονότα δείχνουν ότι όταν δηµιουργείται αδιέξοδο πρέπει να µιλήσει ο λαός...."
Μα καλά στην Δημοκρατία υπάρχουν αδιέξοδα; για να θυμηθούμε το πιασάρικο κλισεδάκι που με στόμφο πάντα ανακράζουν οι πολιτικοί και λοιπές δυνάμεις έχοντας βέβαια υπόψη τους - εκ πείρας - ότι την απαιτούμενη λύση στο κάθε αδιέξοδο θα δώσει "ο κυρίαρχος λαός" με θυσίες, δάκρυα και αίμα (σαν αυτό που έτρεξε χθες στην οδό Ηπείρου και για το οποίο ψάχνω να βρω ακόμη πρωτοσέλιδο εφημερίδας).
Αλλά αυτοί και τα εξαπτέρυγά τους φταίνε; ή εμείς που τόσα χρόνια τρέχαμε πίσω από τα λιγούρια, που αφού φάγανε τον άμπακα τώρα θέλουνε αναδρομικά για να προικίσουνε και τα τρισέγγονα τους οι μεν και τσάμπα θαλασσοδάνεια για να συνεχίσουν την μαζική αποχαύνωση οι δε.
Δημοσίευση σχολίου