Ο «ιστορικός συμβιβασμός» στο ΠΑΣΟΚ

Η επιλογή του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου να τοποθετήσει στη θέση αντιπροέδρου της κυβέρνησης και να ορίσει υπουργό Οικονομικών τον κ. Ευ. Βενιζέλο σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας περιόδου στις μεταξύ τους σχέσεις. Ενδεχομένως να αποτελεί και την οριστική αποκατάσταση της πολυτάραχης συνύπαρξής τους υπό τη στέγη του ΠΑΣΟΚ, η οποία πέρασε απ' όλα τα στάδια και απείλησε ακόμη και την αρτιότητα του κόμματος.

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2007, το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές, με τα ποσοστά του να υποχωρούν κατά σχεδόν 2,5 ποσοστιαίες μονάδες. Το ίδιο βράδυ, ο Ευ. Βενιζέλος μετέβη στο Ζάππειο, απ' όπου έθεσε θέμα ηγεσίας. Οι επόμενες εβδομάδες εξελίχθηκαν σε κλίμα έντονης πόλωσης με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά ανάμεσα στα στελέχη του κόμματος που συσπειρώθηκαν γύρω από τον Γ. Παπανδρέου και σ' εκείνους που συστρατεύθηκαν με τον Ευ. Βενιζέλο. Στις εσωκομματικές εκλογές του Νοεμβρίου, ο Γ. Παπανδρέου αναδείχθηκε αδιαμφισβήτητος νικητής με ποσοστό 60%.

Ο κ. Βενιζέλος λέγεται ότι έφθασε ένα βήμα πριν από την αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ και τη δημιουργία νέου κόμματος. Η κίνηση αυτή δεν έγινε ποτέ. Επελέγη η δημιουργία «πολιτικού ομίλου» εντός του ΠΑΣΟΚ, ενός φορέα που θα κρατούσε ζωντανή μια διαρκή διαδικασία εσωκομματικής διαβούλευσης ανάμεσα στις δύο τάσεις και θα λειτουργούσε ως συνεκτικός ιστός για τα στελέχη του κόμματος που δεν υποστήριξαν τον Γ. Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές. Ωστόσο, ούτε αυτή η κίνηση, η οποία προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στον κ. Παπανδρέου, που δέχθηκε εισηγήσεις ακόμη και για διαγραφή του Ευ. Βενιζέλου, ολοκληρώθηκε ποτέ. Αντίθετα, η κυρίαρχη ομάδα του ΠΑΣΟΚ ενεργοποίησε διαδικασίες «ενσωμάτωσης» βενιζελικών. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2009, τις οποίες κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, έβαλε τέλος σε οποιαδήποτε συζήτηση περί αλλαγής ηγεσίας.

Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές του 2009, ο κ. Βενιζέλος βρέθηκε στο υπουργείο Εθν. Αμυνας, υπουργείο σημαντικό, αλλά όχι «πρώτης γραμμής». Αρκετά από τα στελέχη που είχαν συνταχθεί στο πλευρό του αξιοποιήθηκαν από τον Γ. Παπανδρέου. Ως υπουργός, ο Ευ. Βενιζέλος αποδείχθηκε από τους πιο συνεπείς στην υλοποίηση του Μνημονίου. 


Στην πρώτη περίοδο της κυβέρνησης Παπανδρέου, ωστόσο, δεν ήταν ανάμεσα στους στενούς συνομιλητές του πρωθυπουργού. Σταδιακά, η σχέση τους αποκαταστάθηκε και αυτό φάνηκε τον περασμένο Απρίλιο, όταν ο κ. Βενιζέλος συμμετείχε στις διαδικασίες συγκρότησης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Με τον τρόπο υλοποίησης του Μνημονίου, ωστόσο, φαίνεται ότι διαφώνησε και μια δήλωσή του, πρόσφατα, περί ανάγκης να ανακτηθεί η ικανότητα πολιτικής διεύθυνσης της χώρας ερμηνεύθηκε ως εκ νέου αμφισβήτηση του πρωθυπουργού, με τον κ. Βενιζέλο να σπεύδει με διευκρίνισή του να ρίξει τους τόνους.


 Οι κινήσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ των τελευταίων εβδομάδων, όπως οι επιστολή 16 βουλευτών προς τον πρωθυπουργό και οι παραιτήσεις στελεχών, συνδέθηκαν από ορισμένους με τον κ. Βενιζέλο. Ο ίδιος δεν μίλησε παρά μόνον με τον πρωθυπουργό, τον οποίο διαβεβαίωσε ότι δεν σχετίζεται με τις ενέργειες αυτές. Μένει να φανεί εάν η τακτική της συναίνεσης θα τον οδηγήσει στην ηγεσία του κόμματος, την οποία απέτυχε να κατακτήσει με την επιλογή της σύγκρουσης.