Συνεχώς με την Οικονομία ασχολούμαστε, νισάφι πια είπα και οργάνωσα μια απόδραση στην Επαρχία. Πήγα λοιπόν σε ένα Ελληνικό βουνό, από αυτά που αδικήθηκαν από τα μέσα προβολής, και "καταδικάστηκαν" οι κάτοικοί τους είτε να ξενιτευτούν, είτε να γίνουν παραγωγικοί σε πείσμα της υπόλοιπης Χώρας. Με φιλοξένησε λοιπόν ο καλός μου φίλος και συγγενής μου Θοδωρής που εργάζεται σκληρά καθημερινά ως γεωργός και κτηνοτρόφος. Στη Γη του παράγει δημητριακά και εκτρέφει και ένα κοπάδι περίπου 300 προβάτων. Με ξενάγησε λοιπόν στις εγκαταστάσεις του, εξηγώντας μου παράλληλα τη χρησιμότητα των πραγμάτων.
Στο βάθος του μαντριού (μου ακούγεται παράξενα αλλά δεν βλέπω γιατί να μην κλίνεται) στεγάζονταν τα πιο μικρά από τα ζώα, αυτά που είχαν περισσότερο ανάγκη την θαλπωρή, την φροντίδα και την ασφάλεια των εγκαταστάσεων. Κινούμενοι από τα ενδότερα προς την έξοδο, μπήκαμε στη μεγάλη αίθουσα των γαλακτοπαραγωγικών προβάτων, και λίγο πριν τον εξωτερικό περίβολο συναντήσαμε την πιο φτωχή σε υποδομές αίθουσα. Αυτή ήταν και η εικόνα που γέννησε τις περισσότερες απορίες μου, μιας και δεν μπορούσα να καταλάβω σε τι μπορεί να του είναι χρήσιμη.
Όπως μου εξήγησε λοιπόν, όταν τα πρόβατα χάνουν την γαλακτοπαραγωγική τους ικανότητα, ή όταν αυτή δεν είναι ικανοποιητική τέλος πάντων, τότε είναι η στιγμή που αποφασίζει να τα πουλήσει για κρέας. Διαλέγει λοιπόν μερικά από αυτά τα ζώα, και φροντίζει σε αυτή την αίθουσα να περάσουν την τελευταία τους εν ζωή νύχτα! Το κάνει αυτό όπως μου εξήγησε, γιατί διαφορετικά η φόρτωση στο φορτηγό την επομένη δεν θα είναι καθόλου γρήγορη ούτε εύκολη. Την ημέρα λοιπόν αυτή της ξενάγησής μου έκλεισε στην αίθουσα αυτή εικοσιπέντε ζώα. Στη συνέχεια η ημέρα κύλισε περισσότερο ευχάριστα και για του δύο μας, μιας και διάφορες λιχουδιές, άφθονο κρασί και πολλοί φίλοι ανέλαβαν με την παρουσία και την καλή τους καρδιά να μου αναζωπυρώσουν την αγάπη μου για τα μέρη της καταγωγής μου.
Ο ύπνος στην επαρχία ομολογώ πως είναι πολύ περισσότερο απολαυστικός, αν και τη νύχτα εκείνη αποδείχθηκε περισσότερο σύντομος από όσο θα επιθυμούσα. Το σπίτι βλέπετε του Θοδωρή βρίσκεται πολύ κοντά στο μαντρί του και στις 5 περίπου τα ξημερώματα μας ξύπνησαν τα πρόβατα βελάζοντας μανιασμένα, και ομολογώ πως ξύπνησαν μαζί με το σώμα μου, και την συνείδησή μου... "διαισθάνονται άραγε το τέλος που τα περιμένει?" σκέφτηκα καθώς όπως-όπως έβαζα ότι έβρισκα προσπαθώντας να ντυθώ!
Περνώντας την έξοδο του σπιτιού άκουσα τον ήχο μιας τουφεκιάς και πλησιάζοντας στο μαντρί είδα τον Θοδωρή με το τουφέκι του, να φωνάζει έξαλλα σαν ήρωας πολεμικού δράματος τον σκότωσα τον ... και ομολογώ πως σχεδόν φρενίτιδα με κατέλαβε νομίζοντας πως επρόκειτο για ζωοκλέφτη, αλλά ηρέμησα όταν διαπίστωσα ότι εννοούσε ένα ψόφιο Λύκο! Ο άτυχος λοιπόν Λύκος, όπως διαπίστωσα λίγο αργότερα, προσπαθούσε ο καημένος να δημιουργήσει μια τρύπα στην περίφραξη ώστε να βρεθεί στον περίβολο από όπου θα μπορούσε με ευκολία στη συνέχεια να βρεθεί στα ζώα που ο Θοδωρής είχε έτοιμα να στείλει στο σφαγείο. Άραγε θα βέλαζαν τα πρόβατα αν γνώριζαν τα σχέδια του Θοδωρή? μήπως αν τα κατάφερνε ο Λύκος να εισέλθει, θα μπορούσαν μερικά δραπετεύοντας να σωθούν και από το φορτηγό, και από το Λύκο? αλήθεια ποιος μπορεί να ξέρει?
Εντάξει το παραδέχομαι, η ιστορία με τον Λύκο είναι φανταστική και ο λόγος που την επινόησα είναι μόνο και μόνο για να εξηγήσω την κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας, έτσι όπως εγώ την καταλαβαίνω σήμερα. Ο Θοδωρής βέβαια υπάρχει, όπως και το μαντρί του, και δεν καταλαβαίνει γιατί κάνουν τόση φασαρία πια με αυτή την κρίση! Η Οικονομία βλέπετε γι' αυτόν τον δυσεύρετο Έλληνα δεν είναι το παν, ούτε το χρήμα είναι όσο για μας πολύτιμο. Στον δικό του κόσμο τα ζώα, και τα προϊόντα είναι αυτά που είναι, ανεξάρτητα με τη μονάδα που εμείς ανόητα και συνήθως ληστρικά επιλέγουμε να αποτιμούμε την αξία τους. Βεβαίως ποιος είναι ο Θοδωρής, ποιος το φορτηγό, ποιος ο Λύκος και ποιοι τα πρόβατα μην με ρωτάτε, είναι νομίζω θέμα αυστηρά προσωπικό να κάνει καθένας τον απολογισμό του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου